Του Πατριάρχη
Ένας από τους βασικούς λόγους διατήρησης της παγκόσμιας ειρήνης, μετά το 1945, ήταν ο σεβασμός των συνόρων των κρατών, ακόμα και αν αυτά χαράχθηκαν με άδικο τρόπο.
Όπου αυτά έτυχαν αμφισβήτησης και αυθαίρετης μονομερούς αναθεώρησης, μοιραία προκλήθηκε σύγκρουση.
Τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια μεταβολής των συνόρων, μας φέρνει όλο και πιο κοντά σε μια παγκόσμια ή τουλάχιστον μεγάλη περιφερειακή σύγκρουση.
Πρωταγωνιστές αυτού του αναθεωρητισμού τα δύο κράτη ταραξίες. Η Τουρκία και η Ρωσία.
Δεν είναι ανάγκη να απαριθμήσω σε ποιες χώρες, με τι τρόπο και πόσες φορές παρενέβησαν προσπαθώντας να αποκτήσουν εδαφικά κέρδη, είτε για να επεκτείνουν τη δική τους επικράτεια είτε την επικράτεια χωρών τις οποίες ελέγχουν.
Γνωρίζω πως πολλοί θα σημειώσουν πως ξέχασα το Ισραήλ, το οποίο έχει επεκτείνει τον έλεγχο σε εδάφη που δεν του ανήκουν, αλλά στην περίπτωση του Ισραήλ υπάρχει ένα στοιχείο που όλοι τείνουν να ξεχνούν.
Από την ίδρυση του, ενεπλάκη σε πολλούς πολέμους , χωρίς το ίδιο να ξεκινήσει κανέναν από αυτούς. Σε όλες τις περιπτώσεις δεχόταν επίθεση και απαντούσε καταφέρνοντας να εξασφαλίσει εδαφικά κέρδη, κυρίως ως ζώνες ασφαλείας, έναντι των γειτόνων του, οι οποίοι θεωρούσαν απαράδεκτη την ύπαρξη του.
Πρέπει να διατηρήσει αυτά τα εδάφη; Βεβαίως και όχι. Αλλά για να επιστραφούν πρέπει να τερματιστεί η προσπάθεια εξαφάνισης του κράτους του Ισραήλ, η οποία επιδιώκεται ακόμα και με τρομοκρατικές μεθόδους όπως αυτές της Χαμάς.
Τώρα όμως τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, με την εκλογή Τραμπ στη προεδρία των ΗΠΑ.
Πριν καν ορκιστεί και αναλάβει καθήκοντα, διατύπωσε απαιτήσεις, για εδαφικό έλεγχο της διώρυγας του Παναμά και της Γροιλανδίας, ενώ θεωρεί ως αυτονόητη την προσάρτηση του Καναδά στις ΗΠΑ.
Αν αυτή είναι η πεμπτουσία του «Make America Great Again», τότε με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί και τις ΗΠΑ και τον κόσμο σε ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο, με ανοικτό το μέτωπο Ρωσίας – Ουκρανίας.
Αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι, αν η διεθνής κοινότητα αποδεχθεί το δικαίωμα των ισχυρών να διεκδικούν εδάφη από τους γείτονες τους, για οποιοδήποτε λόγο, τότε θα έχουμε χώρες που θα εξαφανιστούν και μοιραία, λαούς που θα σφαγιαστούν.
Υπάρχει ακόμα χρόνος για επίδειξη λογικής και ανατροπής της πορείας προς μια παγκόσμια σύγκρουση ως απόρροια διεκδικήσεων που θα μας οδηγήσουν πίσω στο 1945 και στην αναγκαιότητα χάραξης νέων συνόρων, δημιουργώντας μια μήτρα νέων συγκρούσεων.
