Του Πατριάρχη
Η γραμμή μεταξύ της δικαιολογημένης έκφρασης πικρίας και της φαιδρότητας, κάποιες φορές είναι λεπτή. Τόσο λεπτή, ώστε αντί να προκαλέσει την κατανόηση για έναν θυμωμένο ή ακόμα και οργισμένο πατέρα, προκαλεί μειδίαμα για την έλλειψη αντίληψης της σοβαρότητας, ακόμα και κορυφαίων ιστορικών στιγμών.
Κατανοώ πλήρως τα αισθήματα του κ. Φίλιππου Μιχαηλίδη, πατέρα του τέως Γενικού Ελεγκτή, Οδυσσέα Μιχαηλίδη, για την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου με την οποία απολύθηκε ο υιό του. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι την υπερβολή. Υπερβολή που αγγίζει τα όρια ύβρεως, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου.
Ο κ. Φίλιππος Μιχαηλίδης με επιστολή του στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος», συνέκρινε την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου για τον γιό του, με την καταδίκη του Σωκράτη και του Χριστού… κάνοντας αναφορά στην ελληνική ιστορία, έστω και αν ο Ιησούς Χριστός, δεν είχε καμία σχέση με τον ελληνισμό.
Και τώρα εγώ κάθομαι και διερωτώμαι… Ο Κολοκοτρώνης δικαίως καταδικάστηκε και φυλακίστηκε; Ο Δίκαιος Αριστείδης, ορθώς εξοστρακίστηκε; Και για να έρθουμε στα πιο δικά μας. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Ιάκωβος Πατάτσος, ο Μιχαλάκης Καραολής, ο Ανδρέας Δημητρίου, ο Μιχαήλ Κουτσόφτας, ο Ανδρέας Παναγίδης, ο Στέλιος Μαυρομάτης, ο Ανδρέας Ζάκος, ο Χαρίλαος Μιχαήλ; Δικαίως καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν;
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλούς ακόμα αλλά πρέπει να σημειώσω μερικές διαφορές όλων αυτών με την περίπτωση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Όλοι, αν και γνώριζαν ότι καταδικάστηκαν αδίκως, έδειξαν μεγαλείο ψυχής και δεν έχει καταγραφεί πουθενά κάποια δήλωση τους, για συμμετοχή των δικαστών σε οργανωμένο σενάριο «φαγώματος» τους.
Επίσης θυμηδία προκαλεί και ο τίτλος με τον οποίο παρουσιάστηκε η επιστολή του κ. Φίλιππου Μιχαηλίδη: «Συγκλονίζει ο πατέρας του Οδυσσέα Μιχαηλίδη»!
Αυτό που συγκλονίζει είναι η έλλειψη μέτρου και συναίσθησης των πραγματικοτήτων. Ιδιαιτέρως η σύγκριση με τον Ιησού Χριστό, δίνει την εντύπωση ότι ο τέως Γενικός Εισαγγελέας ανήλθε σε επίπεδο Θεού και η απόλυση του θα μπορούσε να αποτελεί την απαρχή μιας νέας θρησκείας.
Η σιωπή, αν δεν έχουμε να πούμε κάτι καλύτερο από αυτήν είναι μια επιλογή που πάντα θα πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ιδιαιτέρως αν βρισκόμαστε κάτω από συναισθηματική φόρτιση και μας διακατέχουν αισθήματα οργής.
Ας ελπίσουμε πως δεν θα υπάρξει πρόταση στην Ιερά Σύνοδο για αγιοποίηση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.
Ευλόγησον!
