Του Πατριάρχη
Παρακολουθώντας χθες την προσαγωγή των τεσσάρων υπόπτων τρομοκρατών σε ρωσικό δικαστήριο, άρχισα να αμφιβάλω για το αν ο Πούτιν θέλει να αποδοθεί πραγματικά δικαιοσύνη, για τον άδικο θάνατο 137 και πλέον αθώων ανθρώπων.
Στις Δημοκρατίες, υπάρχουν κανόνες και βεβαίως υπάρχουν και διαδικασίες απονομής δικαιοσύνης.
Ας μην μιλήσουμε για το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο ούτε ως ιδέα δεν πέρασε από το μυαλό των ρωσικών αρχών. Από τη πρώτη στιγμή, φωτογραφίες και βίντεο από τη σύλληψη των υπόπτων έγιναν χαρτοπόλεμος, με την βεβαιότητα πως είναι οι δράστες της σφαγής. Ήδη καταδικασμένοι, αναμένουν να δικαστούν και διερωτάται κάποιος, τι εχέγγυα αμεροληψίας μπορεί να έχει μια δίκη;
Χειρότερη όμως όλων ήταν η εικόνα των υπόπτων, με πρησμένα μάτια, με κομμένα αυτιά, με απλανές βλέμμα και με έναν εξ αυτών χωρίς καν να έχει τις αισθήσεις του. Ακούσαμε πως ήδη δύο ομολόγησαν και παραδέχθηκαν την συμμετοχή τους στην τρομοκρατική επίθεση.
Ποιο δικαστήριο, σε μια κανονική χώρα, θα μπορούσε να αποδεχθεί μια τέτοια ομολογία; Οι άνθρωποι αυτοί στην κατάσταση που βρισκόντουσαν θα μπορούσαν να ομολογήσουν οτιδήποτε.
Είδαμε ύποπτο να υποβάλλεται σε ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα και ενώ ήταν ημίγυμνος κάποιος τον πατούσε στο κεφάλι.
Είδαμε άλλον να του έχουν κόψει το αυτί και να τους το δίνουν να το μασήσει.
Και λέω είδαμε, γιατί όλα αυτά έγιναν σε δημόσια θέα.
Αν κάποιος είχε την παραμικρή αμφιβολία για το τρόπο που λειτουργεί η ρωσική δικαιοσύνη, τώρα πια δεν μπορεί ούτε καν να την θεωρήσει δικαιοσύνη. Όταν το κράτος και τα όργανα του αυτοδικούν, τότε η δημοκρατία πηγαίνει διακοπές στον αρκτικό κύκλο, εκεί που άφησε τη τελευταία του πνοή ο Ναβάλνι.
Όλα δείχνουν πως ο στόχος δεν είναι η τιμωρία των τρομοκρατών, οι οποίοι αν αποδειχθεί η ενοχή τους πρέπει να σαπίσουν στη φυλακή, αλλά το πως θα στηθεί το σενάριο της εμπλοκής της Ουκρανίας, ώστε να δικαιολογηθεί η περαιτέρω σκληρότητα της εισβολής. Και αφού είναι χωρίς αμφιβολία, τρομοκρατία η εισβολή ισλαμιστών σε ένα εμπορικό κέντρο, γιατί δεν είναι τρομοκρατία η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς αυτά τα δύο χρόνια;
Το ζητούμενο είναι να απαντάμε στη βαρβαρότητα ως άνθρωποι και όχι να δημιουργούμε βαρβαρότητα για να επιβεβαιώσουμε ότι είμαστε περίπου άνθρωποι.
Ευλόγησον και δίκασον έστω τηρώντας τα προσχήματα.