Του Πατριάρχη
Αυτό που συνέβη χθες στη Μόσχα δεν ήταν αδιανόητο, ήταν αναμενόμενο. Δράστες για ακόμη μία φορά, φανατικοί Μουσουλμάνοι, οι οποίοι θεωρούν πως η πίστη τους ενισχύεται και ο όποιος αγώνας, έχουν στο μυαλό τους ότι κάνουν, ενισχύεται χύνοντας αίμα αθώων ανθρώπων.
Μιλάμε για ανθρωποθυσίες με αντίκρισμα το τίποτα. Βία για τη βία.
Ποιον νομίζουν ότι τιμώρησαν χθες τα ανθρωπόμορφα τέρατα, εισβάλλοντας σε έναν συναυλιακό χώρο, σκοτώνοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους; Την Ρωσία ή τον Πούτιν;
Μάλλον το αντίθετο πέτυχαν. Ενίσχυσαν και τον Πούτιν και την Ρωσία, ώστε να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από τα δικά τους εγκλήματα στα οποία είναι θύτες. Τώρα είναι θύματα και στα θύματα όλοι οφείλουμε να συμπαρασταθούμε.
Η Ρωσία και ο Πρόεδρος της, θα έπρεπε να έχουν επιβάλλει τάξη και να εμπνεύσουν ασφάλεια εντός της χώρας τους και δεν το έκαναν. Προτίμησαν την επέκταση σε άλλες χώρες, με παρόμοιες τρομοκρατικές μεθόδους, σαν αυτές που είδαμε χθες στη Μόσχα.
Πολύ φοβάμαι ότι και πάλι δεν θα πάρουν το μήνυμα.
Χρειάζεται εγρήγορση, χρειάζεται μηχανισμός ελέγχου της ασφάλειας, χρειάζεται πίστη στην ειρηνική διευθέτηση διαφορών, αλλά χρειάζεται και ισχύς εκεί που μικρές ομάδες θέτουν σε κίνδυνο την ζωή των πολιτών.
Οι τρομοκρατικοί θύλακες, εντός της Ρωσίας, σε αυτόνομες περιοχές, με αμιγώς ή κατά πλειοψηφία μουσουλμανικό πληθυσμό, μετά την κατάρρευση και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αποτελούν θρυαλλίδες πρόκλησης εξεγέρσεων και τρομοκρατικών επιθέσεων. Το έχουμε δει στην περίπτωση της Τσετσενίας αλλά και σε πιο περιορισμένη κλίμακα σε άλλες αυτόνομες περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ακόμα δεν γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία, τα οποία συνθέτουν τη χθεσινή σφαγή στον συναυλιακό χώρο στη Μόσχα και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πληροφόρηση είναι πλήρως ελεγχόμενη από το κράτος. Θα μάθουμε όσα επιτρέπει το καθεστώς Πούτιν να μάθουμε. Όσα διαρρεύσουν από ανεξάρτητες πηγές, είναι δύσκολο να διασταυρωθούν αλλά μπορούν να δώσουν μια γενική εικόνα.
Η Ρωσία έχει ήδη καταγράψει δύο σοβαρές αποτυχίες. Η πρώτη ήταν η αδυναμία των μυστικών υπηρεσιών να προλάβουν το χτύπημα, παρά το ότι υπήρξαν προειδοποιήσεις από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Η δεύτερη ήταν η παντελής απουσία δικτύου ασφάλειας σε έναν τέτοιο χώρο, η αργή ανταπόκριση των κρατικών αρχών (χρειάστηκαν μία ώρα για να παρέμβουν) και η διαφυγή των δραστών.
Την ίδια ώρα δεν μπορεί να βάλει κάποιος το χέρι του στη φωτιά, για το αν αποκλείεται μια προβοκάτσια η οποία θα αξιοποιηθεί για λήψη μέτρων περαιτέρω καταστολής. Δεν πρόκειται για θεωρία συνωμοσίας, καθώς συνέβη στο παρελθόν με τα δήθεν χτυπήματα Τσετσένων σε πολυκατοικίες της Μόσχας. Αποδείχθηκε τελικώς πως ήταν έργο των μυστικών υπηρεσιών για να δικαιολογηθεί η ισοπέδωση της Τσετσενίας.
Αυτό που σήμερα μπορούμε να ευχηθούμε, είναι συμπάθεια για τα θύματα, και κουράγιο στους δικούς τους ανθρώπους.
Στα ανθρωπόμορφα τέρατα που αφαίρεσαν έτσι ψυχρά αθώες ανθρώπινες ζωές, «ευχόμαστε» να σαπίσουν σε κάποια φυλακή.
Ευλόγησον… αλλά τι να ευλογήσεις;