Του Πατριάρχη
Η χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ – Πούτιν, ήταν ακόμα μια ήττα για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος, παρά τις μεγαλόστομες υποσχέσεις και δεσμεύσεις του, δεν έχει καταφέρει ούτε τους πολέμους να σταματήσει, ούτε την Αμερική να ξανακάνει μεγάλη.
Ο Πούτιν, αντί να αποδεχθεί την πρόταση για κατάπαυση του πυρός – έστω για 30 μέρες-, όπως έκανε η Ουκρανία, έθεσε όρους τους οποίους αποδέχθηκε ο Τραμπ.
Δέχθηκε να σταματήσουν οι επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές, κάτι που η Ρωσία κάνει μεθοδικά εδώ και τρία χρόνια. Τώρα όμως, αντιλαμβάνεται πως οι δυνατότητες της Ουκρανίας να καταστρέφει ρωσικές ενεργειακές υποδομές, είναι ουσιαστικές και έτσι αποφάσισε να περιορίσει αυτά τα πλήγματα.
Κατά τ’ άλλα ζήτησε να τερματιστεί ο εξοπλισμός της Ουκρανίας, να μην ενισχυθεί ο αριθμός των Ουκρανών στρατιωτών και να σταματήσει η ροή πληροφοριών πως τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Ουσιαστικά ζήτησε, ότι είχε κάνει μόνος του ο Τραμπ, κάτι που καταδεικνύει ποιον εξυπηρετούσε ο στημένος καυγάς στο Οβάλ Γραφείο.
Είναι αδιανόητο, ο Τραμπ να διαπραγματεύεται με τον εισβολέα, χωρίς να συνεννοείται με το θύμα της εισβολής (Ουκρανία) και να αποφασίζει, τι δώρα θα δώσει στον Πούτιν. Αδιανόητο επίσης είναι να θέτει όρους, αυτός που θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο σε μια στιγμή, αν σταματούσε την εισβολή.
Τέτοιου είδους συμφωνίες, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία και αυτό σύντομα θα το δούμε και στην Ουκρανία, όπως το είδαμε και στη Γάζα.
Και ενώ ο Τραμπ έχει διαλύσει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη, δήλωνε χθες στο FOX: «Ο Πούτιν μου είπε στην πραγματικότητα, ‘αν δεν σε πειράζει, φίλε, μισώ να σε βλέπω ως εχθρό μου’. Το είπε πολύ έντονα. Είχα πολύ καλές σχέσεις με τον Πούτιν. Είχα πολύ καλές σχέσεις με τον Πρόεδρο Σι. Πολύ καλή σχέση με τον Κιμ Γιονγκ Ουν».
Περίπου σχιζοφρενικό να δηλώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ότι διατηρεί καλές σχέσεις με όλους τους δικτάτορες και κάκιστες με τους ηγέτες όλων των συμμαχικών δημοκρατικών χωρών.
Η αντιμετώπιση χωρών με επιχειρηματικούς όρους, συρρικνώνουν την διεθνή επιρροή των ΗΠΑ, έστω και αν φουσκώνουν πρόσκαιρα το εγώ του Τραμπ και οδηγούν σε περιπέτειες και τις ΗΠΑ και τον κόσμο.
Η αναγνώριση δικαιωμάτων σε χώρες που πραγματοποιούν εισβολές, ανοίγει τον Ασκό του Αιόλου και για άλλες περιπτώσεις, τις οποίες εμείς στην Κύπρο δεν θα θέλαμε καν να διανοηθούμε.