Του Πατριάρχη
Δεν διεκδικούμε δάφνες για το υψηλό επίπεδο της πολιτική μας ζωής και ιδιαιτέρως για την ποιότητα του πολιτικού μας λόγου. Προφανώς και μια τέτοια εκτίμηση δεν τσουβαλιάζει τους πάντες, γιατί υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, οι οποίες μας κάνουν ακόμα να πιστεύουμε πως υπάρχει ελπίδα.
Δυστυχώς -για προφανείς λόγους- αυτές οι φωτεινές εξαιρέσεις θάβονται κάτω από την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, τον λαϊκισμό και ενίοτε τη διαφθορά, πολλών άλλων προβεβλημένων προσωπικοτήτων, αυτού του δύσμοιρου τόπου.
Αυτή η εικόνα όμως δεν δικαιολογεί την αντικατάσταση της με μια άλλη, πολύ χειρότερη και απείρως πιο επικίνδυνη.
Είναι γνωστό ότι από δημόσιες θέσεις άσκησαν εξουσία ουκ ολίγοι «περαστικοί» που απλώς είδαν φως και μπήκαν.
Έχουμε την τάση να δημιουργούμε «είδωλα» μια χρήσης, ώστε να τα αντικαθιστούμε μόλις φυσήξει ο άνεμος προς μια άλλη κατεύθυνση.
Για όσους ξεχάσατε, θέλετε να σας θυμίσω ότι όταν βρίσκαμε τα πτώματα αλλοδαπών γυναικών και παιδιών, στη «Κόκκινη Λίμνη», υπήρξε κύμα υποστήριξης ενός αξιωματικού της Πυροσβεστικής ώστε να κατέλθει στις εκλογές ως βουλευτής. Μετά όταν παραιτήθηκε από τη θέση Γενικού Εισαγγελέα ο Κώστας Κληρίδης, κάποιοι τον ήθελαν για Πρόεδρο. Ομοίως τώρα και τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη μετά την απόλυση του… Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι συγκυριακά έτυχαν της προσοχής της κοινής γνώμης για κάποια χρονική περίοδο και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν, γιατί εμφανίστηκαν λόγω επικαιρότητας κάποιοι άλλοι.
Λόγω αυτής της τάσης μας, πέρασαν από δημόσιες θέσεις άτομα που μπορεί να ήταν αξιόλογα αλλά δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την πολιτική και με την διαχείριση θεμάτων που απαιτούν πολιτική γνώση και εμπειρία. Λαΐκισαν, αποκαλύφθηκαν, και πετάχτηκαν στον κάλαθο της λήθης γιατί έπρεπε να αντικατασταθούν με κάποιους άλλους.
Και εκεί που πιστεύαμε πως η «Σάρα και η Μάρα», έχει την δυνατότητα να βρεθεί στο πολιτικό προσκήνιο, εμφανίστηκε και η σαχλαμάρα.
Οι άνθρωποι των likes, των ακολούθων, των views και άλλων περίεργων μονάδων μέτρησης της πολιτικής επάρκειας.
Άνθρωποι απαίδευτοι, άσχετοι με τα κοινά, διασκεδαστές, θρασείς… γίνονται ινδάλματα και μάλιστα τυγχάνουν και υποστήριξης από διάφορους ασόβαρους που καμώνονται τους «σοβαρούς».
Αν δεν πούμε όχι τώρα στη σαχλαμάρα και αν θεωρούμε ότι δίνουμε χαστούκι στο «σύστημα», με πολιτικά καλαμπούρια, θα μετατρέψουμε το δημόσιο βίο σε πεδίο συναγωνισμού για παρατράγουδα.
Σαχλαμάρισον!