Του Πατριάρχη
Αν οι διακρατικές σχέσεις μπορούσαν να παρομοιαστούν με τις διαπροσωπικές, θα λέγαμε πως χθες είχαμε δύο σημαντικά γεγονότα. Πέσαν οι υπογραφές για το οριστικό διαζύγιο Λευκωσίας – Μόσχας και η Λευκωσία συνήψε σύμφωνο συμβίωσης με την Ουάσιγκτον, μετά από μια παράλληλη σχέση η οποία είχε ουκ ολίγα σκαμπανεβάσματα.
Αν αφήσουμε όσα ειπώθηκαν στην άκρη και μείνουμε μόνο στην αναφορά του Προέδρου, για τα πολλά που έχουν γίνει στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας και τα ακόμα περισσότερα που θα δούμε τους επόμενους μήνες, θα αντιληφθούμε πως η απόφαση για άρση του εμπάργκο στην πώληση αμερικανικών όπλων, δεν ήταν μια τυπική υπόθεση.
Το «ενεργό ηφαίστειο» που είχε επιχειρήσει να δημιουργήσει ο Γλαύκος Κληρίδης τη δεκαετία του 1990 με τον εξοπλισμό της Ε.Φ με συστήματα από τη Ρωσία, έχει σβήσει.
Ξεφορτωθήκαμε τα ρωσικά ελικόπτερα Mi-35 και αγοράσαμε γαλλικά Airbus και σύντομα θα αρχίσει και ο επανεξοπλισμός, σε επίπεδο αρμάτων, τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης και μεταφοράς προσωπικού, αντιαεροπορικούς πυραύλους κλπ
Τότε που τα είχαμε αγοράσει όλα αυτά, το κάναμε γιατί δεν είχαμε και άλλη επιλογή. Σήμερα οι επιλογές είναι πολλές, όχι μόνο γιατί άνοιξε η αμερικανική αγορά, αλλά γιατί μπορούμε να προμηθευτούμε οπλισμό και από άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, οι οποίες εφάρμοζαν του όρους του εμπάργκο των ΗΠΑ.
Επίσης έχουν τελειώσει οριστικά τα πήγαινε – έλα των ρωσικών πλοίων στα λιμάνια μας και πλέον μπαινοβγαίνουν αμερικάνικα.
Αυτό όμως που θα κάνει την μεγάλη διαφορά είναι το μέλλον της αεροπορικής βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και της ναυτικής βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί.
Παρά το ότι η αναβάθμιση τους ήταν ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης Αναστασιάδη, το εγχείρημα ήταν δύσκολο να προχωρήσει αφού το κόστος είναι σχεδόν απαγορευτικό. Έγινε μια προσπάθεια με τη Γαλλία, για την ναυτική βάση, αλλά δεν προχώρησε όσο θα ανέμενε κάποιος για να μιλάμε για δημιουργία ενός πραγματικού ναυστάθμου.
Το «σύμφωνο συμβίωσης» που έχουμε πλέον συνάψει με τις ΗΠΑ, αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Για να μην κάνουμε αόριστες εκτιμήσεις αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στο τι έχει συμβεί στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στην Ελλάδα και στη Σούδα στη Κρήτη και θα αντιληφθεί το πως θα αξιοποιηθούν η Πάφος και το Μαρί. Δεν θα γίνουν αμερικανικές βάσεις αλλά θα εξυπηρετούν το δίκτυο των σημείων που ενδιαφέρουν τους Αμερικανούς στην ανατολική Μεσόγειο. Αυτό δεν θα γίνει βεβαίως χωρίς ανταλλάγματα, καθώς οι ΗΠΑ διαθέτουν τους τρόπους να ενισχύσουν την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτρέποντας παράλληλα τουρκικούς τυχοδιωκτισμούς.
Δεν ήταν καθόλου τυχαία η παρουσία του υπουργού εξωτερικών, του συμβούλου εθνικής ασφάλειας και αξιωματούχων του Πενταγώνου, στη χθεσινή συνάντηση Μπάιντεν – Χριστοδουλίδη.
Τελικό συμπέρασμα; Αποφασίσαμε επιτέλους να νοικοκυρευτούμε.
Βίον Ανθόσπαρτον!
