Του Πατριάρχη
Την τελευταία εβδομάδα, ξυπνάω το πρωί και πραγματικά τρέμω στην ιδέα, για το τι μας ξημερώνει. Αισθάνομαι ότι ζω σε ένα κόσμο ημιπαραφρόνων ή έχω αρχίσει να παραφρονώ εγώ.
Σήμερα, ξύπνησα και διάβασα το περιεχόμενο των νέων διαταγμάτων του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αποφάσισε την επιβολή δασμών ύψους 25%, στα προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ, από τον Καναδά και το Μεξικό και 10% για τα κινέζικα προϊόντα.
Είδα επίσης και τις δηλώσεις του, στις οποίες ανέφερε πως «οπωσδήποτε» θα επιβάλλει δασμούς και στα προϊόντα της ΕΕ, παραδεχόμενος ότι μέρος του κόστους θα μετακυλιστεί στους καταναλωτές, αλλά δεν τον ενδιαφέρει.
Προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ότι σε τέτοιες κινήσεις, οι επηρεαζόμενοι απαντούν με αντίμετρα και τα αντίμετρα επηρεάζουν και την δική του χώρα.
Η αυτοκρατορική αλαζονεία τη απειλής των πάντων με δασμούς, έχει δημιουργήσει παγκόσμια αναστάτωση και ερωτηματικά για την στόχευση.
Είναι προφανές ότι τους πρώτους που στοχεύει ο Τραμπ είναι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Ο Κανάδάς, το Μεξικό και η ΕΕ.
Ακόμα και η επιβολή περαιτέρω δασμών στη Κίνα, είναι πολύ ελαφρύτερη από αυτή στις υπόλοιπες δυτικές χώρες. Ταυτόχρονα έχει ταχθεί υπέρ της διακοπής χρηματοδότησης της Ουκρανίας, ενώ αυτή δέχεται σκληρή επίθεση από την Ρωσία, ευνοώντας ουσιαστικά την Μόσχα .
Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος, τι είναι αυτό που θέλει να κάνει ο Τραμπ, καθώς οι κινήσεις του δίνουν την εντύπωση της επιδίωξης απομόνωσης των ΗΠΑ, με την ψευδαίσθηση ότι έτσι η Αμερική θα γίνει πάλι μεγάλη.
Η Αμερική, έγινε μεγάλη όταν ανοίχθηκε στον έξω κόσμο, με την συμμετοχή της στην κοινή προσπάθεια για αντιμετώπιση των δυνάμεων του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανάληψη ηγετικού ρόλου προστασίας των δημοκρατικών χωρών, απέναντι στο σοβιετικό μπλοκ την περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Σήμερα στρέφεται ουσιαστικά κατά αυτών που για χρόνια στήριζαν τις επιλογές των ΗΠΑ και μοιράζονταν κοινές αξίες.
Μέρα με την μέρα, οι ΗΠΑ επί διακυβερνήσεως Τραμπ διολισθαίνουν στον αυταρχισμό, στηρίζοντας με κάθε τρόπο, παρόμοιας φιλοσοφίας, αυταρχικές δυνάμεις στην Ευρώπη.
Κάθε μέρα ξυπνάμε με την ανησυχία ότι κάποιον καινούργιο «πόλεμο» δασμών θα ξεκινήσει οδηγώντας τον κόσμο σε μια άνευ προηγουμένου αβεβαιότητα.