Του Πατριάρχη
Σήμερα, λέω να μην ευλογήσω τα δημοσιογραφικά μου (μας) γένια και να αναδείξω την εντεινόμενη έλλειψη φαντασίας, αισθητικής, και λέξεων στα δημοσιογραφικά κείμενα.
Η μπάλα, μας παίρνει όλους, της ταπεινότητας μου μη εξαιρουμένης.
Διαβάζω και ακούω δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, για τα οποία από το θέμα και μόνο, ξέρω πριν ανοίξει το στόμα του ο ρεπόρτερ και πριν διαβάσω την πρώτη πρόταση, τι ακριβώς θα λέει.
Αν και το σχήμα μου δεν το επιτρέπει με πιάνουν οι διάολοι (ήμαρτον).
Συγκρούονται δύο αυτοκίνητα και αντί να βρούμε δυο λέξεις βασανίζοντας λίγο τον εγκέφαλο μας, ανοίγοντας και κανένα λεξικό, βολευόμαστε στην «άμορφη μάζα σιδερικών» και καθαρίσαμε. Εν τω μεταξύ μπορεί τα αυτοκίνητα να έχουν πάθει μικροζημιές, αλλά που να ψάξεις να βρεις άλλες λέξεις.
Αν η μοίρα το φέρει να πεθάνει ένας άνθρωπος, η μόνη λέξη που βγαίνει από το συρτάρι της λεξιπενίας μας είναι ο «θρήνος». Θρήνος για τον ένα, θρήνος για τον άλλο, θρήνος για την κατάσταση μας που θα ταίριαζε και καλύτερα.
Συμβαίνει ένα έγκλημα, ένα ατύχημα, και ενώ είναι λογικό ουδείς να γνωρίζει τις πρώτες στιγμές λεπτομέρειες, εμείς έχουμε την λύση. «Η έρευνα βρίσκεται στα αρχικά της στάδια και τα ακριβή αίτια θα»… μπλα μπλα μπλα.
Υπάρχει μια σοφή συνταγή. Καλύτερα να σωπαίνεις όταν δεν έχεις καλύτερο να πεις από τη σιωπή. Μήπως ο αναγνώστης, ο ακροατής ή ο τηλεθεατής, περιμένει από εμάς να του πούμε, πως δεν έχουμε τίποτα να του πούμε;
Θα διερωτάστε πως και μου ήρθε τώρα να βγάλω το άχτι μου για τα του οίκου μας; Έβλεπα τα ρεπορτάζ για την κακοκαιρία και τους ανεμοστρόβιλους και θα πρέπει να άκουσα 100 φορές σε μια μέρα πως η Γερμασόγεια «θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο».
Ε λοιπόν να επισημάνω στους συναδέλφους, πως αν είχαν δει στην πραγματικότητα βομβαρδισμένο τοπίο, θα έψαχναν να βρουν άλλες λέξεις για να περιγράψουν τις εικόνες.
Όσο για εκείνο το «άρωμα γυναίκας»; Έλεος πια. Οι γυναίκες δεν είναι αποσμητικά χώρου για να αρωματίζουν με τη συμμετοχή τους, τη κυβέρνηση, τη βουλή, τους οργανισμούς, τα εγκλήματα, τις απάτες και τις κοσμικές συνάξεις. Αμφιβάλλω αν κάποιοι είδαν έστω και μια φορά είδαν τη ταινία «Άρωμα Γυναίκας» (Scent of a Woman).
Μην αναφερθώ σε αυτό τον «Μολώχ της ασφάλτου», που αν κάποιοι διάβαζαν, θα διαπίστωναν πως δεν έχει καμία σχέση με δρόμους και άσφαλτο, ούτε βεβαίως στους «δρόμους που θύμιζαν Βενετία», επειδή έτυχε κάποιος να μην είχε καθαρίσει τα φρεάτια.
Για τους συναδέλφους του lifestyle ρεπορτάζ, θα χρειαστεί να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, για την τάδε που «μας έδειξε τη φουσκωμένη κοιλίτσα της», ή τα παιδιά που όλων των επωνύμων που είναι «κούκλοι» και «κούκλες», ακόμα και αν είναι τα ξαδέλφια της ασχήμιας.
Ας βάλω μια τελεία κάπου εδώ γιατί θα θυμηθώ και άλλα και θα με ξαναπιάσουν οι διάολοι.
«Ερευνάτε τας γραφάς…» όπως αναφέρει ο Ιωάννης στο ευαγγέλιο του, ή εναλλακτικά, ανοίξτε και κανένα λεξικό.
Ευλόγησον!
