Του Πατριάρχη
Η πλέον «πολυφορεμένη» ατάκα των λαϊκιστών, είναι το, «όχι χρήματα για όπλα, αλλά για την υγεία, την παιδεία και την ευημερία».
Ξέρουν πως κανείς δεν πρόκειται να διαφωνήσει με κάτι τέτοιο και πολλοί θα τσιμπήσουν το δόλωμα πως δήθεν όλα αυτά τα κάνουν οι Ευρωπαίοι (λες και εμείς είμαστε Αφρικανοί) για να ενισχύσουν τις βιομηχανίες όπλων και να προκαλέσουν πανικό, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος.
Επειδή πέρασαν πολλές δεκαετίες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καλό είναι να θυμηθούμε ότι αν είχαν ξοδευτεί χρήματα για την άμυνα απέναντι στη Γερμανία και την Ιταλία, θα είχαμε λιγότερα θύματα, πολύ καλύτερη υγεία, παιδεία και ευημερία. Επειδή όμως οι περισσότερες χώρες ήταν ανέτοιμες, έχασαν και την ευημερία του και πλήρωσαν με αίμα την ανετοιμότητα τους.
Αυτό ακριβώς δεν θέλει να ξαναζήσει η Ευρώπη και για αυτό χθες οι 26 (διαφώνησε η Ουγγαρία) αποφάσισαν πως σε χρονικό ορίζοντα 5 ετών, οι χώρες μέλη της ΕΕ πρέπει να έχουν εξοπλιστεί για να αποτρέψουν μια πιθανή ρωσική στρατιωτική επέμβαση.
Αποτροπή δεν σημαίνει πόλεμος. Σημαίνει το εντελώς αντίθετο. Μια Ευρώπη ικανή να αντιμετωπίσει μια στρατιωτική επέμβαση, κάνει τον επίδοξο εισβολέα πολύ πιο προσεκτικό.
Αν η Ουκρανία, δεν είχε παραδώσει τα πυρηνικά της όπλα το 1994 με τη συνθήκη της Βουδαπέστης, δεν θα είχε δεχθεί ρωσική εισβολή. Ωστόσο επαναπαύθηκε στην «εγγύηση» της Ρωσίας για την εδαφική της ακεραιότητα και σήμερα πληρώνει με πολύ αίμα την εμπιστοσύνη που έδειξε.
Χωρίς ασφάλεια, δεν υπάρχουν συνθήκες ευημερίας και ανάπτυξης και αυτή μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με ισχυρή άμυνα.
Δεν τρελάθηκαν ένα πρωί, οι παραδοσιακά ουδέτεροι, Σουηδοί και Φινλανδοί και αποφάσισαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Δεν τρελάθηκαν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και αποφάσισαν να ρίξουν €800 δις στην άμυνα τους, γιατί δεν είχαν κάπου αλλού να τα διαθέσουν.
Υπάρχει πρόβλημα και αυτοί έχει όνομα και είναι ο επεκτατισμός της Ρωσίας και της Τουρκίας. Ο επεκτατισμός δύο μεγάλων χωρών, που λειτουργούν με τον ίδιο αυταρχικό τρόπο και κυβερνώνται επί δεκαετίες, από ηγέτες που έχουν λάβει διαζύγιο από τη δημοκρατία και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Δικαίου.
Οι διαβεβαιώσεις Πούτιν και Ερντογάν, πως δεν έχουν βλέψεις στα εδάφη άλλων χωρών έχουν διαψευστεί πολλάκις.
Ωστόσο ο ένας αντιμετωπίζεται με εύλογη καχυποψία εν΄΄ω ο άλλος καταφέρνει να πείθει (όσους θέλουν να πειστούν) ότι μπορεί να συμβάλλει στην κοινή άμυνα.
Η συμμετοχή Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, και μόνο για αυτό τον λόγο, θα μπορούσε να θεωρηθεί ευλογία, καθώς μα καθιστά μέρος της ομάδας που λαμβάνει αποφάσεις, με δυνατότητα να τις διαμορφώσει.