Του Πατριάρχη
Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ, Δημήτρης Δημητρίου, εισηγήθηκε την διαγραφή του πρώην βουλευτή αμπελοπουλιών και άλλων πτηνών, Ευγένιου Χαμπουλλά, γιατί εμφανίστηκε να ποζάρει μαζί με στελέχη του ΕΛΑΜ στην πρόσφατη εκδήλωση κατά της παράνομης μετανάστευσης στη Λεμεσό.
Θα έλεγα πως η εισήγηση είναι τουλάχιστον περιττή, αφού ο Χαμπουλλάς, με την κίνηση του έδειξε πως εγκατέλειψε τον ΔΗΣΥ και εντάχθηκε στη λεγεώνα «των παιδιών των ηττημένων του 1945». Δηλαδή εντάχθηκε στο κομμάτι της Χρυσής Αυγής, το οποίο λόγω απόστασης από την μητέρα πατρίδα, δεν είχε την «τύχη» του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη, του Λαγού και των άλλων.
Τέλος πάντων το τι είναι το ΕΛΑΜ, πως προέκυψε και ποιος το έστησε είναι μια γνωστή και χιλιοειπωμένη ιστορία.
Ο Χαμπουλλάς, λοιπόν δεν υπάρχει λόγος να διαγραφεί από τον ΔΗΣΥ γιατί έφυγε. Θα μπορούσε όμως να είχε διαγραφεί τότε που πόζαρε ως βουλευτής με μια πιατέλα αμπελοπούλια και τότε που σαν τον τελευταίο χούλιγκαν φώναζε χυδαία συνθήματα δημοσίως.
Ο ΔΗΣΥ δεν είχε την μαγκιά να τον διαγράψει και είναι ένας από τους λόγους που αφέθηκε να γίνει το κόμμα ένας ιδεολογικός αχταρμάς, Λίγο Woke, λίγο ακροδεξιά, λίγο κεντροαριστερά και γενικώς λίγο από όλα.
Το πρόβλημα του ΔΗΣΥ σήμερα δεν είναι ο Χαμπουλλάς, ο οποίος είναι μια αμελητέα πολιτική ποσότητα, αλλά οι ψηφοφόροι σαν τον Χαμπουλλά, που είτε έχουν κάνει στροφή προς την ακρο-ακροδεξιά είτε σπρώχνουν το κόμμα προς τα κει.
Στις ευρωεκλογές το στοίχημα χάθηκε από μια γραφική περίπτωση όπως αυτή του Φειδία Παναγιώτου. Στις επόμενες εκλογές είναι σίγουρο πως δεν θα υπάρξει παρόμοια περίπτωση, αλλά θα υπάρξει μια πιο πολύπλοκη.
Το ΕΛΑΜ, κάνει αυτό που έκανε ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ έναντι του Μπάϊντεν της Κάμαλα Χάρις και των Δημοκρατικών. Εισπράττει την δυσαρέσκεια, μιας πολιτικής που μετέτρεψε τη σημαία των δικαιωμάτων, σε πολύχρωμη σημαία ευκαιρίας των δικαιωματιστών.
Το ΕΛΑΜ, χωρίς κόπο, μαζεύει όχι μόνο τους εκ πεποιθήσεως ακροδεξιούς αλλά και αυτούς που είναι δυσαρεστημένοι από την πολυετή μαλθακότητα του ΔΗΣΥ.
Ίσως είναι αργά για στροφές που δεν πείθουν, αλλά δεν είναι αργά για το σύνολο του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος να σταματήσει τη γκρίνια και να δει πως αν δεν διέπραξε εγκλήματα, διέπραξε τέτοια λάθη που ουσιαστικά τροφοδότησαν τους γραφικούς και τους ακραίους.