Του Πατριάρχη
Ακριβώς 85 χρόνια σήμερα, από εκείνη την ημέρα κατά την οποία, Χίτλερ και Στάλιν, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μοιράσουν την Ευρώπη στα δύο. Παρά το ότι έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από την 23η Αυγούστου 1939, τα σημάδια εκείνης της συμφωνίας, μπορεί να τα ψηλαφίσει κάποιος ακόμα.
Πολωνία, Ρουμανία και Φινλανδία, αν και έχουν αποδεχθεί τα μεταπολεμικά σύνορα, έχουν εδάφη που σήμερα ανήκουν αλλού.
Εκείνη η προσπάθεια επέκτασης των εδαφών της Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης, οδήγησε στο αιματοκύλισμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με εκατομμύρια νεκρούς και μια Ευρώπη που μετατράπηκε σε ερείπια.
Το χειρότερο όμως είναι πως ξεχνάμε.
Η γενιές που έζησαν τον πόλεμο, τον θάνατο, τη πείνα, την προσφυγιά, τον τρόμο, δεν υπάρχουν και μεις που τους διαδεχθήκαμε επιχειρούμε να ξαναζήσουμε την ιστορία, χωρίς να έχουμε διδαχθεί από αυτήν ή να την έχουμε διδαχθεί λάθος.
Τότε, τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα που κυριαρχούσαν στην Ευρώπη, η Γερμανία του Χίτλερ και η ΕΣΣΔ του Στάλιν, δεν έμειναν στις ιδεολογικές διαφορές που τους χώριζαν, αλλά συνεργάστηκαν στη βάση αυτών που τους ένωναν.
Του ένωνε ο αυταρχισμός, η βία, η απέχθεια στα δικαιώματα των ανθρώπων και η ανάγκη για εδαφική επέκταση.
Είναι τα ίδια στοιχεία, τα οποία έχουν φέρει κοντά και σήμερα τη Ρωσία, με το Ιράν, τη Τουρκία, την Βόρεια Κορέα, και τους τρομοκράτες της Χαμάς και της Χεζμπολάχ.
Είναι η ίδια τάση να ξαναγραφτεί η ιστορία στα μέτρα που επιθυμούν.
Η ΕΕ τιμά την ημερινή ημέρα ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ναζισμού και του Σταλινισμού, αλλά στο μικρό μας χρυσοπράσινο φύλλο, δεν κουνιέται φύλλο. Το μόνο που κινείται είναι η επιμονή κάποιων να γιορτάζουν στους δρόμους της Κύπρου, την ημέρα της σημαίας των εισβολέων ή να μοιράζουν γλυκά για τις σφαγές της Χαμάς.
Η άνοδος των ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων στις χώρες της ΕΕ, δείχνει ότι έχουμε ξεχάσει ποιοι έσπειραν θάνατο και μίσος. Σήμερα οι πολιτικοί τους απόγονοι, έχουν σηκώσει κεφάλι και διεκδικούν από την Δημοκρατία το σχοινί με το οποίο θα την κρεμάσουν. Μπορεί να αποτελεί παράφραση του Λένιν, αλλά είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε βρισκόμενοι σε λήθαργο.
Είναι πολύ πιθανόν όταν ξυπνήσουμε να έχουμε ένα μαχαίρι στο λαιμό μας.
Αφύπνισον!
