Χθες τέσσερις νέοι άνθρωποι πριν καν γνωρίσουν τη ζωή, την αποχαιρέτησαν. Ξεψύχησαν μέσα στα σίδερα αυτοκινήτων, προκαλώντας απέραντη θλίψη, πρώτα στις οικογένειες και τους φίλους τους και ακολούθως σε όλους εμάς, γιατί έφυγαν με τραγικό τρόπο και άδικα.
Του Πατριάρχη
Θα μου πει κάποιος, υπάρχει δίκαιος θάνατος για έναν νέο άνθρωπο; Όχι βεβαίως, αλλά υπάρχουν θάνατοι που θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Αυτά τα τέσσερα παιδιά, σήμερα θα μπορούσαν να είναι μαζί μας και εγώ δεν θα χρειαζόταν να κάτσω να γράψω από τον περίεργο επικήδειο.
Ξέρετε δεν έχει πολλή σημασία αν έφταιγαν ή δεν έφταιγαν με την έννοια του αν ήταν προσεκτικοί οι οδηγοί των αυτοκινήτων. Από τη στιγμή που δεν θα αντικρίσουν πάλι το φως του ήλιου, αυτό έχει δευτερεύουσα σημασία για όλους όσους έμειναν πίσω. Αυτά τα παιδιά έφυγαν και τίποτα δεν θα τα γυρίσει πίσω. Τίποτα δεν θα καλύψει την απώλεια, για τους δικούς τους ανθρώπους.
Υπάρχει όμως κάτι που έχει σημασία. Να γίνει ότι ανθρωπίνως είναι δυνατόν να γίνει για να μην υπάρξει άλλη τέτοια απώλεια. Και επειδή αυτό είναι αδύνατον, τουλάχιστον ας γίνουν όσα πρέπει, για να έχουμε λιγότερες τέτοιες απώλειες.
Πραγματική έγνοια για την οδική συνείδηση, γιατί τέτοια δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι το κυνηγητό είσπραξης εξωδίκων.
Κάποτε κρύβονταν οι αστυνομικοί πίσω από δέντρα, σε στροφές και σε κολώνες. Δεν το έκαναν για να σώσουν κανένα. Αποκλειστικός στόχος ήταν τα εξώδικα και η τιμωρία.
Το κάνουν και τώρα με τις κάμερες, οι οποίες τοποθετήθηκαν εκεί που θα αποφέρουν περισσότερα έσοδα και όχι εκεί που θα σώσουν ζωές.
Αντί να δούμε αστυνομικούς στους δρόμους για να ελέγχουν και να προλαμβάνουν βλέπουμε ιδιωτικές εταιρείες να φωτογραφίζουν.
Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά δεν είναι. Η οδική συνείδηση αν είχε καλλιεργηθεί δεν θα έμπαιναν επτά άνθρωποι σε ένα αυτοκίνητο που χωράει τέσσερις με οδηγό που είχε πιει.
Αν υπήρχε οδική συνείδηση, δεν θα έστριβε δεξιά και δεν θα έκοβε το νήμα της ζωής δύο παιδιών, ένας κατά τεκμήριο έμπειρος οδηγός, που βιαζόταν προφανώς να πάει στο σπίτι, με το παιδί του.
Η Τροχαία και το υπουργείο Συγκοινωνιών, έχουν αποτύχει και αντί να αναζητούν δικαιολογίες, καλύτερα θα ήταν να αναζητήσουν τρόπους για να βάλουν τέλος στον «πόλεμο» των δρόμων.
