Ούτε κολαστήριο ούτε ξέφραγο αμπέλι

To μεταναστευτικό είναι πρόβλημα. Επιτέλους, το αναγνώρισε η ΕΕ στο σύνολο της με υπέρμετρη καθυστέρηση, γιατί πλέον είναι ένα θέμα που αγγίζει και τους 27.

Ας αρχίσουμε με την παραδοχή που είναι μια καλή αρχή για να αναζητήσουμε και τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης των θεμάτων που προκύπτουν. Δεν αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες το ίδιο πρόβλημα αλλά εμάς, μας αφορά αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο.

•     Είναι πρόβλημα, γιατί οι άνθρωποι που καταφθάνουν στο νησί μας, είτε διά θαλάσσης είτε από τα κατεχόμενα, είναι στην πλειοψηφία τους οικονομικοί μετανάστες και δεν πρόκειται για πρόσφυγες.

•     Είναι πρόβλημα, γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δεν διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές ώστε να φιλοξενήσει αξιοπρεπώς αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι, ασχέτως των λόγων για τους οποίους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, έχουν δικαιώματα τα οποία ένα ευρωπαϊκό κράτος οφείλει να σέβεται.

•     Είναι πρόβλημα, γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να ελέγξει επαρκώς τα εξωτερικά της σύνορα και τη γραμμή αντιπαράταξης.

•     Είναι πρόβλημα, γιατί οι διαδικασίες εξέτασης των αιτήσεων ασύλου που υποβάλλουν αυτοί οι άνθρωποι εξετάζονται αλλά οι καθυστερήσεις του παρελθόντος είχαν λειτουργήσει ενθαρρυντικά και για άλλους μετανάστες.

•     Είναι πρόβλημα, γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία καθυστέρησε να επιδείξει πραγματική βούληση να πατάξει τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων, τα οποία θησαυρίζουν από τη μεταφορά μεταναστών.

•     Είναι πρόβλημα, γιατί το κράτος έχει αποδειχθεί -αν όχι ανεπαρκές- απρόθυμο να βάλει λουκέτο σε «εκπαιδευτικά ιδρύματα» που λειτουργούν ως γραφεία εξεύρεσης εργασίας αλλοδαπών, τους οποίους βαφτίζουν «φοιτητές».

•     Είναι πρόβλημα γιατί αφέθηκαν οι «μεταναστοπατέρες» να αλωνίζουν πουλώντας ευαισθησία και υπονομεύοντας το ίδιο το κράτος

Δυστυχώς, οι επαγγελματίες «δικαιωματιστές» δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα και θεωρούν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να δέχεται κάθε μετανάστη, έστω και αν αυτός προδήλως εκμεταλλεύεται τα κενά του συστήματος.

Δυστυχώς, οι επαγγελματίες «πατριώτες» θεωρούν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να υπερασπιστεί την «καθαρότητα της φυλής» και να υποβάλει σε ταλαιπωρία έως και βασανιστήρια κάθε μετανάστη που η μοίρα τον έφερε στις ακτές μας.

Και επειδή, πέραν του μαύρου και του άσπρου, υπάρχει και το γκρίζο. Αυτό το αντιλήφθηκε ο νυν υπουργός Εσωτερικών Κ. Ιωάννου ακολουθώντας ορθολογική στρατηγική, εγκαταλείποντας τους ακροβατικούς τσαμπουκάδες του Νίκου Νουρή.

Η αυστηρότητα δεν προϋποθέτει βαρβαρότητα, όπως και ο σεβασμός δικαιωμάτων δεν ταυτίζεται με μια χώρα ξέφραγο αμπέλι.

Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να γίνει αποθήκη ψυχών, ούτε και κολαστήριο. Δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε τον τροχό, ούτε να βρούμε το «φάρμακο» που αντιμετωπίζει τη μετανάστευση. Η φύλαξη των διόδων και η γρήγορη αντιμετώπιση των αιτημάτων ασύλου αποτελούν ασπίδα αποτροπής της παράτυπης μετανάστευσης κάτι που λειτουργεί υπέρ των ανθρώπων που πραγματικά αποζητούν ασφαλές καταφύγιο.