Του Πατριάρχη
Θα ήθελα να δω τα μούτρα όλων αυτών που προσεύχονταν να κερδίσει ο Τραμπ, τις εκλογές στις ΗΠΑ. Γιατί;
Μα για να δω πως αισθάνονται ακούγοντας του ύμνους του νέου Αμερικανού Προέδρου για τον Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία.
Μόνο που δεν προσκύνησε το «μεγαλείο» του Ερντογάν γιατί υλοποίησε τον πόθε αιώνων να βάλει πόδι η Τουρκία στη Συρία.
«Η Τουρκία είναι πολύ έξυπνη. Είναι πολύ έξυπνος τύπος, πολύ επίμονος», αποφάνθηκε ο Τραμπ, συμπληρώνοντας πως η Τουρκία «το ήθελε για χιλιάδες χρόνια και τώρα το έχει, οι άνθρωποι που ανέλαβαν ελέγχονται από την Τουρκία (στη Συρία)» και αυτό «είναι εντάξει».
Μάλλον δεν τους άρεσε ο Μπαϊντενόπουλος που φορούσε γραβάτα με ελληνικές σημαίες, επειδή παραπατούσε και ξεχνούσε. Ίσως ο Τραμπ με τουρκικό φέσι να τους πηγαίνει περισσότερο, καθώς δίνει και τις ευχές του για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν είναι τυχαίο που αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Τραμπ, έλκονται από προσωπικότητες της ίδιας ποιότητας. Από τον Ερντογάν, τον Πούτιν, τον Όρμπαν…
Ο Τραμπ είπε και κάτι άλλο ιδιαιτέρως ανησυχητικό. Ανέφερε πως η Τουρκία «κρατάει τα κλειδιά των εξελίξεων στη Συρία». Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει αναγνώριση της ως περιφερειακής δύναμης στη Μέση Ανατολή, κάτι που μόνο καλές εξελίξεις δεν προοιωνίζει, για τη Κύπρο, την Ελλάδα, τους Κούρδους, αλλά και τους ίδιους τους Σύρους.
Προκύπτουν όμως δύο πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα που σε λίγες μέρες νομίζω θα απαντηθούν.
Πως οι θέσεις Τραμπ θα συνυπάρξουν με τις απόψεις του υπουργού εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο για την Τουρκία; Θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες.
Πως θα μπορέσει να βάλει σε μια σειρά την δέσμευση του για άνευ όρων στήριξη του Ισραήλ, όταν η Τουρκία αποκτά ατύπως σύνορα με το Εβραϊκό κράτος, έχοντας ανοικτό το θέμα των Παλαιστινίων και των υψωμάτων Γκολάν;
Βεβαίως τίθενται και άλλα θέματα, όπως η αίτηση της Τουρκίας για ένταξη στους BRICS, η συνεργασία με το Ιράν και τη Ρωσία και οι απαιτήσεις της έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.
Νομίζω πως θα βιώσουμε σημαντικές αναταράξεις στη διεθνή σκηνή, μετά τη Παρασκευή, όταν θα γίνει η αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο. Αναταράξεις που ουδείς μπορεί να προβλέψει ως προς την έκταση τους, γιατί κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό ενός ανθρώπου, που θέλει να (ξανα)κυβερνήσει μια χώρα με επιχειρηματικούς όρους.
