Του Πατριάρχη
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ, ότι θα ερχόταν μια στιγμή που θα βρισκόμουν στη δυσάρεστη θέση να υπερασπιστώ τον Σεφερλή. Ξέρετε εκείνον τον φαιδρό τύπο που νομίζει πως κάνει τέχνη, με ανέκδοτα που με το ζόρι θα άκουγε κάποιος σε σύναξη 15χρονων μαθητών. Ανέκδοτα, τα οποία για να σκάσεις χαμόγελο, θα πρέπει να έχεις εισπνεύσει ένα λίτρο αέριο γέλιου.
Αν παρακολουθείτε το μιντιακό ξεκατίνιασμα των τελευταίων ημερών, ο Σεφερλής έγινε στόχος επιθέσεων γιατί τόλμησε να σατρίσει σε παράσταση του, τον μη δυαδικό (non binary) νικητή της Eurovision Nemo. Μιλάμε για φοβερό έγκλημα!
Οι συνήθεις γραφικοί ακτιβιστές της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας (πνιγήκαμε από τους νεολογισμούς και τα αρκτικόλεξα) θεώρησαν ως ομοφοβική, τρανσφοβική, μηδυαδικοφοβική, της αμφιβόλου ποιότητας σάτιρα του Σεφερλή και πέσαν να τον κατασπαράξουν.
Μεταξύ αυτών και διασκεδαστής, λίγο παρουσιαστής, λίγο ηθοποιός, λίγο εστιάτορας, λίγο απ’ όλα Φώτης Σεργουλόπουλος.
Ο Σεργουλόπουλος αποφάνθηκε πως το «Δελφινάριο» (θέατρο που παρουσιάζεται ο Σεφερλής) είναι αρένα που κατασπαράζονται οι ΛΟΑΤΚΙ.
Μιλάμε για τόση ευαισθησία, για την σάτιρα ενός τύπου που εμφανίστηκε στη Eurovision με ροζ γουνάκι και κοντή φουστίτσα. Αν μιλάγαμε για καρναβάλια, μια χαρά θα περνούσε η αμφίεση, αλλά όταν εμφανίζεσαι έτσι σε έναν μουσικό διαγωνισμό, ξέρεις ότι αν όχι κράξιμο, θα γίνεις τουλάχιστον ανέκδοτο και στη καλύτερη περίπτωση θέμα συζήτησης.
Ο Σεφερλής λοιπόν με τα χοντροκομμένα αστεία του τον σατίρισε. Θα ανέμενα λοιπόν να τον στήσουν στον τοίχο, όχι για την «σάτιρα» του Nemo, αλλά για την διαχρονική προσβολή της νοημοσύνης και της αισθητικής όσων των παρακολουθούν. Και γω μαζί τους θα ήμουν.
Επέλεξαν όμως να επικεντρωθούν στο ότι, η «σάτιρα» αφορούσε έναν «δικό τους», αφού ως κοινότητα έχουν αποφασίσει ότι ανήκουν σε έναν δικό τους χώρο.
Αν ο Σεργουλόπουλος επιδιώκει να γίνει Σουργελόπουλος το έχει καταφέρει, και μάλιστα με επιτυχία. Η γη δεν περιστρέφεται γύρω από τις ευαισθησίες των ΛΟΑΤΚΙ και η σάτιρα, ακόμα και η κακή του Σεφερλή, δεν μπορεί να εξαιρεί κανέναν.
Όταν πριν δέκα χρόνια έκανε έκθεση στη Λευκωσία η γνωστή τραβεστί Πάολα, με φωτογραφίες πελατών της ως εκδιδόμενη, έγινε του Κουτρούλη ο γάμος γιατί τις κατάσχεσε η αστυνομία. Τότε είχαν θεωρηθεί «τέχνη» οι φωτογραφίες με τα πέη των πελατών της Πάολα. Φωτογραφίες με Polaroid τραβηγμένες για ως «αναμνηστικές».
Αν ήταν τέχνη τα πέη της Πάολα, τότε γιατί να μην είναι τέχνη και οι χοντράδες του Σεφερλή;
