Του Πατριάρχη
Σήμερα ο Πρόεδρος θα προβεί σε απολογισμό των δύο πρώτων χρόνων της διακυβέρνησης του και φυσικό είναι να προβάλλει τα επιτεύγματα και τους αριθμούς που υποστηρίζουν την πεποίθηση του για βελτίωση της κατάστασης. Άλλωστε αυτό είναι το αναμενόμενο, διαφορετικά δεν θα έδινε συνέντευξη τύπου.
Ωστόσο πέραν από την επίκληση επίσημων στοιχείων, αριθμών και γραφημάτων, υπάρχει και η πραγματικότητα του κάθε πολίτη.
Ο καθένας λοιπόν αντιμετωπίζει το έργο της κυβέρνησης στην βάση της δικής του αντίληψης για το τι σημαίνει, ζω καλύτερα, ή η χώρα πάει προς τη σωστή ή την λάθος κατεύθυνση.
Πέραν αυτού, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει μπροστά της ακόμα τρία χρόνια, χρόνος επαρκής για να διορθώσει λάθη και αστοχίες, αν πρώτα τις αναγνωρίσει και τις παραδεχθεί.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως το πρόβλημα μας δεν είναι στις επιδόσεις της κυβέρνησης, αλλά στην κρίση που διέρχεται το πολιτικό σύστημα και επηρεάζει οριζόντια συμπολίτευση και αντιπολίτευση.
Το απογοητευτικό είναι πως, ο πολίτης σήμερα, είτε είναι αισιόδοξος είτε απαισιόδοξος, δεν βλέπει φως, γιατί όσα και αν επιτύχουμε, όσο το κυπριακό παραμένει άλυτο και δεν διαφαίνεται κάποια ελπίδα ανατροπής της κατάστασης, που βιώνουμε τα τελευταία 50 χρόνια, θα αισθανόμαστε ότι χτίζουμε στην άμμο.
Η διεθνής κατάσταση δεν είναι ενθαρρυντική για να δώσει έστω κάποια νότα αισιοδοξίας. Αντιθέτως.
Όλα αυτά έρχονται να επιβαρύνουν το ήδη βαρύ κλίμα, το οποίο η κυβέρνηση δεν μπόρεσε αυτά τα δύο χρόνια να βελτιώσει.
Και αυτό έχει ένα πολύ σημαντικό κίνδυνο. Να βρεθούν τυχάρπαστοι και περαστικοί από τον δημόσιο βίο, να διεκδικήσουν ρόλο σωτήρα, χωρίς γνώση, χωρίς ικανότητες και χωρίς όραμα.
Μια γεύση πήραμε στις ευρωεκλογές και ελπίζουμε πως δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο στις βουλευτικές εκλογές.
Για αυτό λοιπόν λέω πως ότι και αν πει απόψε ο Πρόεδρος, δεν έχει απαντήσεις για το πολιτικό πρόβλημα του τόπου. Υποσχέσεις ακούσαμε, δεσμεύσεις είδαμε, αποτελέσματα, δυστυχώς, δεν είδαμε.
Ο Πρόεδρος δεν έριξε το καράβι στα βράχια όπως κάποια – μάλλον -επιθυμούσαν, αλλά δεν το έβγαλε και από το λιμάνι, αφού η καθημερινότητα μας συνεχίζει να μαστίζεται από σκάνδαλα, από αναξιοκρατία, από μικρομάγαζα εξουσίας και από έλλειψη οράματος που σχετίζεται άμεσα με την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού.
Ο Πρόεδρος έχει χρόνο να κάνει επανεκκίνηση, και να ξεφορτωθεί τα βαρίδια των προεκλογικών υποχρεώσεων. Μπορεί να αλλάξει και τα πράγματα και τα πρόσωπα. Συντονιζόμαστε στους δέκτες μας.