Του Πατριάρχη
Χθες ασχολήθηκα με τον μέσο Κυπραίο «πατριώτη», ο οποίος εξυπακούεται πως είναι δεξιός, με μερικά κλικ πιο δεξιά από την δεξιά. Το ίδιο και ο Κυπραίος αριστερός «επαναστάτης», που βρίσκεται μερικά κλικ πιο αριστερά από την Αριστερά. Ωστόσο και τον πρώτο θα τον συναντήσεις μέσα στον ΔΗΣΥ και τον δεύτερο στο ΑΚΕΛ, γιατί κάπου πρέπει να στεγαστούν.
Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, και τους δύο μπορείς να τους βρεις στο ΕΛΑΜ, για διαφορετικούς λόγους.
Σήμερα όμως θα ασχοληθώ με τον «επαναστάτη», ο οποίος λόγω καταβολών, είναι το ίδιο ρωσόδουλος με τον «πατριώτη».
Από κεκτημένη ταχύτητα λόγω ΕΣΣΔ, θεωρεί υποχρέωση του να υπερασπίζεται την Μόσχα βλέποντας στο πρόσωπο του Πούτιν, την συνέχεια ηρωικών σοβιετικών δικτατόρων (και δεν έχει άδικο).
Αυτό τον φέρνει και κοντά στον Τραμπ, ο οποίος στην περίπτωση της Ουκρανίας, έχει μετατραπεί στην φωνή του Πούτιν, μεταφέροντας τα ίδια επιχειρήματα και κάποιες φορές πιο προωθημένα.
Αυτό το στυλ ταιριάζει στον αριστερό «επαναστάτη», ο οποίος είναι λίγο μπερδεμένος πλέον, γιατί δεν μπορεί πια να βρίζει την Δύση συλλήβδην, αλλά πρέπει να εξαιρεί τις ΗΠΑ.
Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, δεκάδες χιλιάδες βιασμένες γυναίκες, άγνωστος αριθμός παιδιών που έχουν απαχθεί, ισοπεδωμένες πόλεις, δεν τον ενδιαφέρουν και τόσο καθώς θεωρούν πως η μητέρα Ρωσία, ότι κι αν κάνει έχει δίκιο.
Είναι πεπεισμένοι πως ο Ζελένσκι και η Ουκρανία θέλουν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παραβλέποντας ότι ο Πούτιν μετέφερε δεκάδες χιλιάδες Βορειοκορεάτες στο μέτωπο.
Ο μέσος Κυπραίος αριστερός «επαναστάτης», προτιμά να πριονίζει το δέντρο στο οποίο κάθεται η χώρα του (ΕΕ), αρκεί να ικανοποιηθεί η εμμονή του, για το μεγαλείο της Ρωσίας.
Ο μέσος Κυπραίος αριστερός «επαναστάτης», ταυτίζεται εύκολα με τους ακροδεξιούς του Τραμπ και του Μασκ, με τον Ούγγρο Ορμπάν και την Λεπέν, γιατί μάχονται για τον ίδιο σκοπό. Την διάλυση της ΕΕ, ώστε ο Πούτιν και η Ρωσία να καταστούν κυρίαρχοι της Ευρώπης.
Προφανώς πρόκειται για φαντασιώσεις που είχαν και στο παρελθόν, αλλά η ιστορία δεν τους δίδαξε τίποτα. Ζουν με τον πόθο να βρεθούμε μόνοι στην ανατολική Μεσόγειο, μακριά από τα «μονοπώλια» της Δύσης, ακόμα και αν αυτό μας στοιχίσει. Πρόκειται για ασθένεια και όχι για πολιτική άποψη.
Τώρα πλέον, δεν το αποκλείω να σταματήσουν και τις πορείες διαμαρτυρίας, έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ και να στραφούν προς το Σπίτι της Ευρώπης, αφού στον Λευκό Οίκο απέκτησαν σύμμαχο.
Στην μέση των ταυτισμένων και στοιχισμένων στην ίδια γραμμή, «πατριωτών» και των «επαναστατών», οι υπόλοιποι που προσπαθούν να πείσουν ότι η γη δεν είναι επίπεδη.