Του Πατριάρχη
Ο μουσικοσυνθέτης και επίδοξος τραγουδιστής (κάποτε), Νικόλαος Καρβέλας, παραχώρησε πριν λίγες μέρες συνέντευξη στη Νίκη Λυμπεράκη στο Mega για να παρουσιάσει το βιβλίο του, «Νοοσοφία».
Είναι αντιληπτό γιατί τον κάλεσε η Λυμπεράκη, καθώς τέτοια κελεπούρια γράφουν τον εαυτό τους, δηλαδή «νούμερα». Έτσι λοιπόν, το νούμερο έγραψε νούμερα.
Δεν παρέλειψε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Περδόταν και μιλούσε. Άλλωστε για τον Καρβέλα, είτε πέρδεται είτε μιλάει, είναι το ίδιο και το αυτό.
Η δημοσιογράφος, δυστυχώς δεν σεβάστηκε ούτε τον εαυτό της ούτε τους τηλεθεατές. Το πρώτο «έγκλημα» της είναι ότι τον κάλεσε. Το δεύτερο, ότι δεν τον πέταξε έξω από το στούντιο, ζητώντας συγνώμη για το πρώτο.
Βαθιά κομπλεξικός, αθεράπευτα ανόητος και επιτηδευμένα αντικομφορμιστής. Ο Καρβέλας που τη μόνη πραγματική επιτυχία που μπορεί να προβάλει είναι ότι υπήρξε σύζυγος της Άννας Βίσση.
Χωρίς τη Βίσση, ο άνθρωπος αυτός θα έπαιζε πιάνο σε κάποιο σκυλάδικο τη εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.
Είναι δημιούργημα και έγκλημα της Βίσση, η οποία ευθύνεται για την ρύπανση (όχι μόνο την ηχορύπανση) στην καλλιτεχνική ζωή της Ελλάδας, συντηρώντας τον Καρβέλα ως «προσωπικότητα», συντηρώντας παράλληλα και τη χυδαιότητα.
Όταν ένας άνθρωπος, καταγράφει στην καλλιτεχνική του πορεία, ως κορυφαία στιγμή του, «τα πρόστυχα, τα μαύρα τα εσώρουχα σου», αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι το θράσος του εκτείνεται μέχρι του σημείου να γίνει συγγραφέας με ένα απερίγραπτης ανοησίας πόνημα, στο οποίο καταγράφει όλο το εύρος της σύγχυσης του και της αδυναμίας του να επικοινωνήσει.
Στη συνέντευξη αμφισβήτησε το Πλάτωνα, αμφισβήτησε τις θεωρητικές επιστήμες και αυτοαναγορεύτηκε σε γκουρού της χαμηλής ποιότητας χαβαλέ.
Θα μου πει κάποιος: «Αυτοί είμαστε, αυτούς έχουμε».
Όχι λοιπόν, δεν είμαστε αυτοί. Είμαστε κάτι πολύ καλύτερο από έναν άνθρωπο που προσβάλει τον πολιτισμό, την αισθητική και όσους αναπνέουν τον ίδιο αέρα με αυτόν.
Η άποψη, ακόμα και η θρασεία δεν είναι έγκλημα. Έγκλημα είναι να προσπαθείς να πουλήσεις μια άποψη, η οποία δεν έχει ίχνος τεκμηρίωσης.
Το να μιλάει κάποιος με την ίδια άνεση με την οποία πέρδεται, είναι σύμπλεγμα και μάλιστα από τα πιο βασανιστικά. Ξέρει ότι ουδείς μπορεί να τον πάρει στα σοβαρά και εκβιάζει την προσοχή δια της απρέπειας.
Ευλόγησον και αγνόησον!