Του Πατριάρχη
Το 2013, το βράδυ της νίκης του Νίκου Αναστασιάδη στις προεδρικές εκλογές, ο νέος Πρόεδρος (τότε) είχε δηλώσει πως προτεραιότητα του ήταν η αίτηση ένταξης της Κύπρου στον «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη». Λίγους μήνες νωρίτερα ενώ ήταν ακόμα υποψήφιος δήλωνε πως «θα πρέπει, να συμμετέχουμε σε όλους τους πυλώνες των ευρωπαϊκών πολιτικών, να ενταχθούμε στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και αν συμφωνεί και η πλειοψηφία των κομμάτων, να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ».
Κυβέρνησε για δέκα ολόκληρα χρόνια και η αίτηση για ένταξη στον «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» δεν υποβλήθηκε ποτέ. Την ξέχασε, όπως ξέχασε και το τελεφερίκ που θα έφτιαχνε στο Τρόοδος.
Προέκυψε το κούρεμα των καταθέσεων, και ακολούθησε το φαγοπότι με τα διαβατήρια, το οποίο επέβαλλε την συνέργεια των Ρώσων ολιγαρχών και το καλόπιασμα του Πούτιν, το οποίο ήταν πέραν από εμφανές.
Να θυμίσουμε πως ακόμα και όταν είχε κατατεθεί το νομοσχέδιο Μενέντεζ – Ρούμπιο που προνοούσε άρση του εμπάργκο όπλων από τις ΗΠΑ με ταυτόχρονη δέσμευση της Κυπριακής Δημοκρατία για απαγόρευση ελλιμενισμού ρωσικών πολεμικών πλοίων στα λιμάνια μας, ο Νίκος Αναστασιάδης είχε χαρακτηρίσει ατυχή την τροπολογία, εκφράζοντας μάλιστα λύπη γιατί «επηρεάζει την ανεξαρτησία και κυριαρχία σε μεγάλο βαθμό της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Σήμερα, ο Νίκος Χριστοδουλίδης, τον οποίο κάποιοι προεκλογικώς, είχαν σπεύσει να βαφτίσουν όργανο των Ρώσων, κάνει αυτό που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είχε κάνει ο Νίκος Αναστασιάδης. Προσφέρει διευκολύνσεις στη ναυτική βάση στο Μαρί για ελλιμενισμό πλοίων χωρών μελών της ΕΕ (σχεδόν όλες είναι μέλη του ΝΑΤΟ) και στην αεροπορική βάση της Πάφου για τις ανάγκες των ΗΠΑ που είναι η κυρίαρχη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ.
Είναι προφανές ότι αυτή η κίνηση έχει διπλό στρατηγικό στόχο. Από την μία προσφέρει περαιτέρω ασφάλεια στις ελεύθερες περιοχές (ποιος θα τολμήσει να χτυπήσει πλοία ή αεροσκάφη του ΝΑΤΟ στις δυο βάσεις) και από την άλλη προετοιμάζει το έδαφος ώστε η Κύπρος μετά τη λύση του Κυπριακού να έχει ομπρέλα εγγύησης από μια Συμμαχία στην οποία μετέχει η Ελλάδα και η Τουρκία και θα καθιστά την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων αχρείαστη.
Παράλληλα μειώνει και την σημασία των Βρετανικών Βάσεων, καθώς η Βρετανία δεν είναι πλέον μέλος της ΕΕ και οι ευρωπαϊκές χώρες, (κυρίως η Γαλλία) μπορούν να έχουν σταθερή παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο.
Σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής, πρόκειται για ντρίπλα στον ΔΗΣΥ, ο οποίος είναι πλέον αναγκασμένος να στηρίξει αυτή την πολιτική αφού αποτελεί και δικό του διακηρυγμένο στόχο… μόνο που δεν προσπάθησε να τον υλοποιήσει ποτέ, κατά τα 10 χρόνια της διακυβέρνησης του.
