Του Πατριάρχη
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μαθαίνουμε πως τις τελευταίες ημέρες η αστυνομία μας απέτρεψε ακόμα μια δολοφονία ενός συνανθρώπου μας. Δεν μάθαμε ποτέ ποιος ήταν ο τυχερός που γλίτωσε από του χάρου τα δόντια, όπως δεν μάθαμε και ποιος ήταν αυτός που ήθελε να κόψει το νήμα της ζωής του.
Μάθαμε όμως ότι η αστυνομία έκανε μια ακόμα συντονισμένη επιχείρηση (πάντα συντονισμένα αυτά τα παιδιά) στις φυλακές και βρήκαν ένα κινητό τηλέφωνο. Ουάου, θα αναφωνούσαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Και δεν έμειναν μέχρι εκεί, αλλά έκαναν και άλλη συντονισμένη επιχείρηση και κατάσχεσαν ακόμα ένα κινητό τηλέφωνο κάπου στη Λάρνακα. Ουάου και πάλι ουάου!
Πάντως δεν έκαναν καμία απολύτως σύλληψη.
Λογικά σκεπτόμενοι, την δολοφονία οργάνωναν κάποιες αόρατες δυνάμεις που χρησιμοποιούσαν κινητά τηλέφωνα.
Μια ακόμα δολοφονία απετράπη πριν από περίπου ένα μήνα, όταν η αστυνομία συνέλαβε τρία άτομα. Και τότε ο στόχος ήταν ο «κάποιος», αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Από σεμνότητα, προφανώς, η αστυνομία δεν μας είπε που κατέληξε εκείνη η επιτυχία. Κατέληξε στην κατηγορία των απειλών μέσω τηλεφώνου. Ούτε φόνοι, ούτε αίματα, ούτε απόπειρες, ούτε συνωμοσίες… Τρεις φορές ουάου!
Αγαπητοί μου αδελφοί, δεν χρειάζεστε και Πατριάρχη για να σας πει, πως δεχόμαστε επίθεση από σκοτεινές δυνάμεις τις οποίες δεν γνωρίζουμε αλλά μπορούμε να τις προλαβαίνουμε πριν διαπράξουν δολοφονίες.
Αν δεν είναι έτσι, τότε σημαίνει πως δεχόμαστε επίθεση από παραμυθάδες, οι οποίοι θέλουν να μας πείσουν για την συνεχή εγρήγορση των αρχών ασφαλείας, που διαβάζουν την σκέψη επίδοξων δολοφόνων και τους εξουδετερώνουν ακόμα και αν δεν υπάρχουν.
Η τάση να θεωρούμε πως πάντα κάποιοι απεργάζονται εγκλήματα, υπονόμευση του κράτους και εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών, είναι σύμφυτη με τον χαρακτήρα μας. Το σύνδρομο καταδίωξης, ξεκινάει από την ιδέα πως ο γείτονας μας είναι απατεώνας, έως την βεβαιότητα ότι ο κάθε μετανάστης έρχεται εδώ για να ξεκινήσει ιερό ισλαμικό πόλεμο εναντίον του φάρου του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού (ο οποίος είμαστε εμείς). Φτάσαμε στα τέσσερα ουάου!
Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα, αν παραδεχόμασταν ότι είμαστε αυτοί που είμαστε και ουδείς (πλην της Τουρκίας) εποφθαλμιά τον αφανισμό μας;
Πόσο πιο λογικό θα φαινόταν, αν προλαβαίναμε δολοφονίες και ξέραμε ποιος ήταν ο στόχος και πιο ο επίδοξος φονιάς και τον συλλαμβάναμε;
Πόσα λιγότερα παραμύθια θα καταπίναμε αν σταματούσαμε να πιστεύουμε σε θεωρίες συνωμοσίας που κάποτε γίνονται επίσημο αφήγημα για να μας κρατούν φοβισμένους και ανήμπορούς να αντιδράσουμε;
Πόσο πιο καλά θα ήμασταν αν ο καθένας έκανε τη δουλειά του;
Ευλόγησον και ουάου Νο5.
