Του Πατριάρχη
Αύριο θα βρίσκεται στην Ουάσιγκτον ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι για να υπογράψει με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ συμφωνία για την εκμετάλλευση των σπάνιων γαιών της Ουκρανίας. Το ανήγγειλε μάλιστα ο ίδιος ο Τραμπ, δημιουργώντας ένα εύλογο ερώτημα.
Θα είναι έγκυρη αυτή η συμφωνία (αν υπογραφεί), με δεδομένο ότι ο Ντ. Τραμπ, μόλις λίγα 24ωρα πριν, είχε αποκαλέσει τον Β. Ζελένσκι δικτάτορα, ζητώντας να γίνουν εδώ και τώρα εκλογές στην Ουκρανία. Εκλογές, που προέβλεψε ότι θα τις χάσει, γιατί κατά τις δικές του πληροφορίες, τον Ζελένσκι τον στηρίζει μόλις το 4% των Ουκρανών!
Το πρώτο που θέλω να σημειώσω είναι ότι, συμφωνία μάλλον δεν υπάρχει, καθώς ο Ουκρανός Πρόεδρος μίλησε για προσχέδιο, στο οποίο θα πρέπει να ενσωματωθούν πρόνοιες για εγγυήσεις ασφαλείας εκ μέρους των ΗΠΑ. Από την άλλη, ο Τραμπ είπε πως δεν πρόκειται να δώσει τέτοιες εγγυήσεις, γιατί η ασφάλεια της Ουκρανίας, αφορά την Ευρώπη και θα πρέπει να δώσει η ΕΕ αυτές τις εγγυήσεις.
Και ενώ ο Τραμπ φορτώνει το βάρος στην Ευρώπη διαπραγματεύεται με την Ρωσία χωρίς την Ευρώπη!
Στην πραγματικότητα ούτε ο Πούτιν ούτε ο Τραμπ ενδιαφέρονται για τη λήξη του πολέμου. Η βασική τους επιδίωξη είναι πως θα μοιραστούν τον φυσικό πλούτο της Ουκρανίας και για αυτόν συζητούν.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν μίλησε για τους ανθρώπους, για το [ως θα ξαναχτιστεί η χώρα και για το πως η Ρωσία που είναι ο εισβολέας θα πληρώσει το κόστος των επιλογών της.
Αντιθέτως γίνεται μια προσπάθεια, να φορτωθεί στο θύμα και η ευθύνη και το κόστος. Κάτι τέτοιο θα ήταν αναμενόμενο από την Ρωσία, αλλά είναι εξοργιστικό να το επιδιώκουν οι ΗΠΑ.
Ακόμα πιο τραγικό είναι πως κανείς δεν μπορεί να βασιστεί στον Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων του, έχει επιδοθεί σε μια ακατάσχετη φλυαρία, για όλους και για τα πάντα.
Οι καθημερινές δηλώσεις του δείχνουν πως έχουμε σε μια εποχή ασύμμετρης πολιτικής πρακτικής, η οποία πλέον δεν έχει να κάνει με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά με το τι νομίζει πως είναι συμφέρον ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ίλον Μασκ.
Όπως και αν έχουν τα πράγματα, αύριο θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα, για το αν οι ΗΠΑ έχουν αποχωρήσει από αυτό που ονομάζουμε Δύση και έχουν προσχωρήσει στο κλαμπ των χωρών που ονομάζονται Δημοκρατίες κατ’ όνομα.