Του Πατριάρχη
Θέλοντας και μη, δεν μπορεί κάποιος να μην ασχοληθεί με τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ τις τελευταίες ημέρες μετά την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο.
Η κατάσταση είναι φαιδρή, αλλά δεν είναι καθόλου αστεία, αφού επηρεάζει τον πλανήτη.
Τα ξημερώματα, υπογράφοντας ακόμα ένα από τα πολλά διατάγματα που στοχεύουν στην αλλαγή πορείας της χώρας, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι δεν έχει ιδέα για το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την επιβολή δασμών, για τις εισαγωγές προϊόντων στις ΗΠΑ. Μόλις πριν λίγες μέρες είχε κάνει λόγο για βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις που «θα πονέσουν τους Αμερικανούς».
Μέχρι αυτή τη στιγμή οι κινήσεις που έχει κάνει ευνοούν αποκλειστικά τη Ρωσία και τη Κίνα και προκαλούν έντονο προβληματισμό στις συμμαχικές χώρες των ΗΠΑ, οι οποίες προσπαθούν να κατανοήσουν τους στόχους του 47ου Προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος βάλθηκε να ξηλώσει τα πάντα.
Ωστόσο η πιο επικίνδυνη από όλες τις ενέργειες του, ήταν η διαπραγμάτευση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, για το μέλλον της Ουκρανίας, χωρίς να συνεννοηθεί με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας και χωρίς να διαβουλευτεί με την ΕΕ, η οποία επηρεάζεται άμεσα.
Για να γίνει κατανοητό θα φέρω την κατάσταση στα δικά μας μέτρα.
Φανταστείτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να διαπραγματεύεται το Κυπριακό απευθείας με τον Ερντογάν, και να ενημερώνει εκ των υστέρων τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, απλώς για να του αναγγείλει ότι θα είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί όποια συμφωνία κάνουν Ελλάδα και Τουρκία.
Φανταστείτε τον Μητσοτάκη, να δηλώνει ότι οι Τούρκοι έχυσαν αίμα για να καταλάβουν την Κερύνεια και την Αμμόχωστο και συνεπώς δεν θα ήταν λογικό να διεκδικεί τις κατεχόμενες περιοχές η Κυπριακή Δημοκρατία.
Αυτά είπε σε γενικές γραμμές ο Τραμπ για την Ουκρανία, εκφράζοντας μάλιστα την άποψη ότι θα πρέπει να αρθούν και οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.
‘Όλα αυτά, χωρίς να μιλήσει καν με τους Ευρωπαίους, οι οποίοι είναι και οι πρώτοι που επηρεάζονται.
Αυτοί οι χειρισμοί δημιουργούν ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο, για άλλες συγκρούσεις. Δίνουν το πράσινο φως σε αυταρχικά καθεστώτα να συμπεριφέρονται με τρόπο που το Διεθνές Δίκαιο, όχι μόνο δεν το επιτρέπει αλλά το θεωρεί έγκλημα.
Το κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι, από την αλλοπρόσαλλη πολιτική Τραμπ, ακόμα δεν μπορεί να αποτιμηθεί, αλλά σίγουρα δεν θα είναι αμελητέο.
Οι ΗΠΑ δεν είναι απομονωμένο νησί και αν κάποτε υπήρξαν υπερδύναμη, μπορεί εύκολα να μετατραπούν σε στάχτη και αποκαΐδια, ως προς την διεθνή επιρροή την αξιοπιστία και την ισχύ τους.
Το παράδειγμα του Νέρωνα θα είναι πάντα αυτό που θα έπρεπε να διδάσκει, όσους θέλουν να διδαχθούν.