Του Πατριάρχη
Στη Συρία σφάζονται, στη Γάζα συνεχίζουν να σφάζονται και στην Ουκρανία κατασφάζονται. Για όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο θαυματοποιός Πρόεδρος των ΗΠΑ, είχε λύσεις και μάλιστα υποσχόταν πως θα έφερνε την παγκόσμια ειρήνη πριν καν προλάβουμε να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια μας.
Ωστόσο, από την ημέρα που μπήκε στον Λευκό Οίκο η διεθνής κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς και αν κάποιος έχει φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι ο ίδιος ο Τραμπ και το περιβάλλον του.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει στην διεθνή σκηνή αντί να σβήνει ανάβει φωτιές και οξύνει αντιπαραθέσεις, ενώ διακρίνεται από έναν πρωτοφανή κυνισμό και ωμότητα.
Πως αλλιώς θα μπορούσε να εκληφθεί εκείνο το φιλμάκι για τη Γάζα, την οποία ονειρεύεται να μετατρέψει σε Ριβιέρα… αλλά χωρίς τους Παλαιστίνιους;
Πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απειλή ότι θα πάρει την Γροιλανδία είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο; Ποιος είναι ο ένας και ποιος ο άλλος τρόπος;
Θα ανέμενα κανείς από έναν άνθρωπο που διατηρεί σώας τα φρένας του, να λέει πως θέλει ειρήνη στην Ουκρανία πιέζοντας το θύμα μιας εισβολής να παραδοθεί στον εισβολέα;
Μπορούσε να διανοηθεί ο ηγέτης μιας υπερδύναμης, ότι θα απειλήσει τους πιο στενούς σύμμαχους του με κυρώσεις ύψους 25% γιατί νομίζει πως τον εκμεταλλεύονται;
Θα εκβίαζε γειτονικές του χώρες ακόμα και με στρατιωτική επέμβαση για να συγκατατεθούν τις απαιτήσεις του, όπως έκανε με τον Μεξικό και τον Παναμά;
Θα έθετε ποτέ θέμα υποχρέωσης για προστασία της Ιαπωνίας, την οποία η χώρα του ισοπέδωσε με δύο ατομικές βόμβες;
Ας μην συνεχίσω τον κατάλογο με τα «επιτεύγματα» Τραμπ, γιατί μέσα σε δύο μήνες, δεν κατάφερε να λύσει κανένα πρόβλημα αλλά δημιούργησε χιλιάδες καινούργια, τα οποία εν τέλει θα πλήξουν τον κόσμο αλλά θα πλήξουν και τους ίδιους τους πολίτες των ΗΠΑ και την αξιοπιστία της ίδιας της χώρας του.
Αντί να έρθει η ειρήνη, βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά σε έναν μεγάλο πόλεμο, ο οποίος θα καταδείξει την σημασία της ύπαρξης συμμάχων. Πολύ φοβάμαι ότι οι ΗΠΑ θα βρεθούν στην πλευρά αυτών που θα έχουν δημιουργήσει τους περισσότερους εχθρούς, απομονωμένες και χωρίς διεθνή αξιοπιστία.
Ακόμα είμαστε στους δύο μήνες και μένουν τρία χρόνια και δέκα μήνες ακόμα.
Υπομονή!