Του Πατριάρχη
Χθες μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα ΑΠΟΕΛ – Ανόρθωση, η περιοχή πέριξ του ΓΣΠ μετατράπηκε ως είθισται πλέον σε πεδίο μάχης, με οπαδούς των δύο ομάδων να ξυλοφορτώνονται.
Η Αστυνομία γνώριζε και για την επικινδυνότητα του αγώνα και για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια συνάντηση των οπαδών των δύο ομάδων. Όπως πάντα είχε κάνει «σχεδιασμό» και όπως πάντα έκανε μια τρύπα στο νερό, αφού δεν μπόρεσε να προλάβει και να αποτρέψει τα επεισόδια.
Αναμένω επίσης, την γνωστή δικαιολογία, για την υποστελέχωση, τις κενές θέσεις και τα «χέρια των αστυνομικών που είναι δεμένα».
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται χρόνια τώρα χωρίς να βρίσκεται λύση. Προφανώς και δεν μπορεί κάποιος να πειστεί από τις ίδιες δικαιολογίες. Πρόκειται για ανικανότητα και αν δεν υπάρξει παραδοχή, ώστε να διορθωθεί η κατάσταση θα περιμένουμε το επόμενο συμβάν για να ακούσουμε τα ίδια.
Και τι έρχεται να επιβεβαιώσει την ανικανότητα;
Τα σχεδόν καθημερινά κρούσματα ξυλοδαρμού διανομέων έτοιμου φαγητού στη Λεμεσό.
Το να συμβεί μια φορά είναι κατανοητό. Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει μια τέτοια συμπεριφορά;
Αλλά, όταν το ίδιο συμβαίνει και δεύτερη και τρίτη … και δέκατη φορά, παραπέμπει σε ανικανότητα της Αστυνομίας να λύσει το πρόβλημα.
Και όλα αυτά ξέρετε γιατί με φοβίζουν περισσότερο από όσο θα ανέμενε κάποιος;
Γιατί ακούω πως η Αστυνομία λαμβάνει μέτρα κατά της τρομοκρατίας.
Ευλόγως διερωτώμαι πως θα μπορούσε να αντιμετωπίζει μια σοβαρή τρομοκρατική ενέργεια όταν δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει απλά συμβάντα, τα οποία καταδεικνύουν και την απαξίωση των παραβατικών για τα μέτρα που λαμβάνονται από το κράτος.
Το έχω γράψει και άλλη φορά. Η Κυπριακή Αστυνομία θέλει επανίδρυση, καθώς το μοντέλο του 1960 έχει εξαντληθεί και είναι αναποτελεσματικό.
Για παράδειγμα. Εδώ και αρκετές μέρες μετά κόπων και βασάνων έγιναν προαγωγές ανώτερων αξιωματικών, με αναδρομικότητα αφού τα δικαστήρια είχαν ακυρώσει προαγωγές του 2017. Θα ανέμενα κάποιος πως την επόμενη ημέρα ο Υπουργός θα προχωρούσε στις προαγωγές των Βοηθών Αρχηγών καθώς οι θέσεις παραμένουν κενές.
Και όμως. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Αν η καθυστέρηση οφείλεται σε μεθόδευση για να μην ξεκινήσουν συγκεκριμένες πειθαρχικές δίκες οι οποίες έχουν παγώσει, τότε υπάρχει εξήγηση. Αν όχι… τότε πρόκειται απλώς για την συνηθισμένη πρακτική του «δεν βαριέσαι ρε κουμπάρε».