Του Πατριάρχη
Αντιπολίτευση δεν είναι μόνο να διαφωνείς με την κυβέρνηση, αλλά και να προβάλλεις μια άλλη πολιτική, διακριτά διαφορετική.
Το να εγκαλείς τη κυβέρνηση και τον Πρόεδρο με τον ισχυρισμό ότι αντιγράφουν ή κλέβουν τις ιδέες και τις προτάσεις σου, είναι αστειότητα και όχι αντιπολίτευση.
Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να πανηγυρίζεις, γιατί η κυβέρνηση, στην οποία δεν συμμετέχεις, αναγνωρίζει την σοφία σου και την κάνει πολιτική πράξη.
Αν όμως γκρινιάζεις ακόμα και όταν βήξει ο Πρόεδρος, τότε τα πράγματα δεν χρήζουν πολιτικής ανάλυσης, αλλά η ανάλυση ανήκει σε άλλη σφαίρα ενδιαφέροντος.
Έδωσε μια συνέντευξη στον Φιλελεύθερο ο Πρόεδρος. Είπε αυτά που είπε και βεβαίως μπορεί να τύχει κριτικής, ακόμα και σκληρής, για τα όσα έκανε ή δεν έκανε, για τα όσα πέτυχε ή δεν πέτυχε, για τα όσα είπε ή απέφυγε να πει.
Για παράδειγμα, το ότι είπε πως δεν σκέφτεται τον ανασχηματισμό γιατί είναι ικανοποιημένος από όλα τα μέλη της κυβέρνησης, είναι κάτι για το οποίο μπορεί να στηθεί στον τοίχο, αφού υπάρχουν υπουργοί καταφανώς ανεπαρκείς, και κατά γενική ομολογία αποτυχημένοι. Αυτό μάλιστα μπορεί να τεκμηριωθεί με στοιχεία και γεγονότα, αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο του σημερινού άρθρου.
Το θέμα είναι ο Αβέρωφ Νεοφύτου και η ανακοίνωση του, με την οποία ασκεί κριτική στον Πρόεδρο, όχι για την πολιτική του αλλά γιατί κατά τον ισχυρισμό του ανέγραψε ιδέες δικές του.
Ακόμα και αν είναι έτσι, ο Αβέρωφ Νεοφύτου θα έπρεπε να είναι αυτής και να συγχαρεί τον Πρόεδρο, γιατί φαντάζομαι πως ένας πολιτικός ενδιαφέρεται για την άσκηση ορθής κυβερνητικής πολιτικής και όχι για το ποιος την ασκεί.
Η ήττα στις Προεδρικές εκλογές, είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να το ξεπεράσει ο Αβέρωφ Νεοφύτου, μαζί με το άγχος της υποψηφιότητας για τις εκλογές του 2028.
Παράλληλα θα πρέπει να κατανοήσει πως ανήκει σε ένα κόμμα του οποίου υπήρξε Πρόεδρος και καλό θα ήταν να τοποθετείται το κόμμα και όχι ως μονάδες οι βουλευτές του.
Τέλος, γιατί ο ίδιος όταν ήταν κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, δεν υλοποίησε αυτές τις ιδέες που σήμερα υποστηρίζει πως υλοποιεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης; Αν δεν μπορούσε να το πράξει, τότε η κριτική θα πρέπει να στοχεύσει τον Νίκο Αναστασιάδη, το επιλογές του οποίοι στήριζε αναντίρρητα ο ΔΗΣΥ και η τότε ηγεσία του κόμματος.