Του Πατριάρχη
Χθες, σημειώθηκε μια ακόμη δολοφονία νεαρής γυναίκας στην Αθήνα, στους Άγιους Ανάργυρους. Δεν θα μπω στις λεπτομέρειες του τραγικού εγκλήματος, γιατί είμαι σίγουρος ότι θα τις έχετε διαβάσει και θα έχετε αντιληφθεί την τραγική ανεπάρκεια των αρχών, που ανέμεναν να συμβεί το έγκλημα για να «παρέμβουν».
Θα επικεντρωθώ στο φαινόμενο του λαϊκισμού και της εκμετάλλευσης ενός φόνου, για να ξεδιπλωθούν και πάλι τα λάβαρα του κατ’ επάγγελμα φεμινισμού, με την καταγγελία της «πατριαρχίας» για την «γυναικοκτονία».
Δεν είναι η πρώτη φορά που χάνουμε το δάσος για να ασχοληθούμε με το δέντρο, ώστε να ικανοποιηθεί η ακατανόητη εμμονή ταμπελοποίησης, ακόμα και του θανάτου μιας 28χρονης από τον πρώην σύντροφο της.
Δίνουν την εντύπωση πως παίζει λιγότερο ρόλο η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, από την επιβολή του όρου «γυναικοκτονία».
Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει τέτοιος νομικός όρος και ο άνθρωπος που δολοφόνησε την 28χρονη, θα οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη και θα δικαστεί για ανθρωποκτονία από πρόθεση, με δόλο…. και δεν ξέρω και γω τι άλλο θα περιλαμβάνει το κατηγορητήριο.
Η προβλεπόμενη ποινή (από το νόμο) για ένα τέτοιο έγκλημα, είναι τα ισόβια δεσμά. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέραν αυτού, αφού η θανατική ποινή έχει καταργηθεί και η απαίτηση για «ευνουχισμό, κρεμάλα, γδάρσιμο, λιντσάρισμα» κλπ εκφεύγει του νομικού μας πολιτισμού.
Γνωρίζω πολύ καλά το επιχείρημα που θα ακούσω. Ότι ο όρος «γυναικοκτονία» χρησιμοποιείται για να επισημάνει την διάσταση του φύλου σε τέτοια εγκλήματα, στα οποία κατά κανόνα τα θύματα είναι γυναίκες και οι δράστες άνδρες. Καμία διαφωνία με την αναλογία, αλλά γιατί να μην υιοθετηθεί και ο όρος «ανδροκτονία», όταν μια γυναίκα δολοφονεί τον σύζυγο, τον σύντροφο ή τον πρώην σύντροφο της;
Αν μπαίναμε σε αυτή την παράνοια, τότε θα είχαμε δύο ειδών φόνους, αφαιρώντας το βασικό χαρακτηριστικό των θυμάτων, δηλαδή την ανθρώπινη υπόσταση τους ανεξαρτήτως φύλου.
Αν ο όρος «γυναικοτονία» χρησιμοποιείται για να προσδώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στον φόνο μιας γυναίκας, να υποθέσουμε ότι ο φόνος ενός άνδρα, πρέπει να θεωρείται δευτερευούσης σοβαρότητας έγκλημα και συνεπώς να τιμωρείται με μικρότερη ποινή;
Η εφεύρεση όρων, για να διαιωνιστεί η διάσταση ανδρών – γυναικών, τους μόνους που εξυπηρετεί είναι αυτούς που ζουν και αναπνέουν, με την αίσθηση ότι οι άνδρες είναι συλλήβδην, δολοφόνοι, βιαστές, κακοποιητές και κτήνη.
Αν είναι έτσι, ας μας το πουν καθαρά, ώστε να ξέρουμε και το διακύβευμα.
Ευλόγησον! Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.