Του Πατριάρχη
Οι ανεμογεννήτριες μας χαλάνε τη θέα στα καταπράσινα βουνά μας, τα φωτοβολταϊκά αλλοιώνουν το τοπίο των πύργων και μεις ζούμε στη κοσμάρα μας νομίζοντας πως είμαστε Ελβετία και το έχουμε τρίπορτο με Γερμανούς, Γάλλους και Ιταλούς.
Όλα αυτά αποτελούν επαρκείς λόγους να κάνουμε νάζια και να σκεφτόμαστε αν χρειαζόμαστε καλώδιο, για να φωτίζουμε τα σπίτια μας και να φορτίζουμε τα κινητά μας.
Άλλωστε έχουμε μια προϊστορία, η οποία δημιουργεί την βεβαιότητα ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά.
Θυμόσαστε παλιά που ο Τάσσος μας άφησε χωρίς νερό και δόξα τω Λένιν, ήρθε ο Χριστόφιας και μας μας ξεδίψασε με την Ocean Tanker και ποτίστηκε και λίγο το τριφύλλι της Ομόνοιας;
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το 2011 κατάφερε να μας αφήσει και χωρίς ηλεκτρισμό με το μπουμ στο Μαρί.
Και ύστερα; Ύστερα ήρθε ο Νίκαρος και είχαμε νερό και ηλεκτρισμό, αλλά μας τράβηξε ένα κούρεμα και δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε ούτε το νερό ούτε τον ηλεκτρισμό.
Αν κυκλοφορούσαν σε CD τα επιτεύγματα των Προέδρων μας, ο δίσκος θα γινόταν πλατινένιος με τόσες επιτυχίες.
Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να ανησυχούμε για τον GSI. Ακόμα και αν τα κάνουμε πάλι θάλασσα, μας έχει δώσει διέξοδο ο αδελφός Τατάρ, προσφέροντας το καλώδιο με τα κατεχόμενα και τη Τουρκία και από κει με Ελλάδα και την υπόλοιπη ΕΕ. Θα είναι τεράστια επιτυχία να δώσουμε τον διακόπτη της παροχής ηλεκτρισμού στους αδελφούς μας.
Θέλουμε διασφαλίσεις ότι σε περίπτωση που δεν γίνει το έργο να αναλάβει το κόστος η Ελλάδα. Αυτό δεν είναι το λογικό; Στήνουμε μια επιχείρηση με συνεταίρο (συνεταίρους) και αν πάει καλά κερδίζουμε, αλλά αν δεν πάει πληρώνουν οι άλλοι.
Μετά την χθεσινή δήλωση (σπρώξιμο) της πρέσβειρας των ΗΠΑ, πιστεύει κάποιος ότι η Τουρκία, ελαφρά τη καρδία, θα αποφασίσει χωρίς κόστος και εύκολα, να μπλοκάρει την πόντιση του καλωδίου;
Είναι ηλίθιοι οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι, που βάζουν τα λεφτά τους και οι μοναδικοί ξύπνιοι είμαστε εμείς;
Αλλά στην πραγματικότητα, δεν μας πολυνοιάζει η ηλεκτρική διασύνδεση. Μας ενδιαφέρει πως θα αποφύγουμε να θίξουμε τα συμφέροντα αυτών που για χρόνια «επενδύουν» στο μαζούτ και στην πληρωμή προστίμων για ρύπους.
Και όλο αυτό το παιχνίδι (αυτοί που το παίζουν) το κάνουν τόσο ξεδιάντροπα, που δεν κρύβουν και το ποιους εξυπηρετούν.
Αν τη Τρίτη καταφέρουν να ρίξουν το καράβι στα βράχια, τότε δεν θα είμαστε μόνο τρελοί για δέσιμο αλλά και λαμόγια για «κρέμασμα».
Ηλεκτροδότησον!
