Του Πατριάρχη
Πολεμικό Ναυτικό (ουσιαστικά) δεν έχουμε, αλλά κάνουμε ναυμαχίες. Μπορεί να μην τα καταφέρνουμε να τα βάλουμε με τον τουρκικό στόλο και να βυθίσουμε φρεγάτες και υποβρύχια, κυνηγάμε όμως βάρκες στα ανοιχτά του Λιβάνου για να μην μπορέσουν να φτάσουν στα χωρικά μας ύδατα.
Και πόσο θα πάει αυτό; Πόσες βάρκες θα μπορέσουμε να παρεμποδίσουμε;
Και αν δεν μπορούμε να τις παρεμποδίσουμε τι θα κάνουμε; Θα τι βυθίζουμε ή θα τις αφήνουμε να πλέουν μέχρι να πεθάνουν όσοι επιβαίνουν από πείνα και δίψα;
Τώρα θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι το μέτρο μη εξέτασης των αιτήσεων ασύλου, είναι μια τρύπα στο νερό και ένα όπλο, το οποίο μπορεί τελικώς να αποδειχθεί μπούμερανγκ.
Ο μόνος τρόπος για να κλείσει η στρόφιγγα της μετανάστευσης προς τη Κύπρο, είναι να αφήσουμε να έρθουν όσοι θέλουν και να δηλώσουμε αδυναμία στέγασης, σίτισης και συντήρησης αυτών των ανθρώπων. Και όταν λέω να δηλώσουμε αδυναμία, δεν εννοώ να προσποιηθούμε. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτούς τους ανθρώπους και να τους προσφέρουμε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Εκ των πραγμάτων θα αντιληφθούν και οι ίδιοι ότι, είναι μάταιο ένα επικίνδυνο και ακριβό ταξίδι προς τη Κύπρο. Δεν θα βρουν στέγη, δεν θα βρουν τροφή, δεν θα βρουν επιδόματα, δεν θα βρουν δουλειά, δεν θα βρουν μέλλον και δεν θα βρουν διέξοδο προς άλλη χώρα της ΕΕ.
Εκ των πραγμάτων δεν θα έχουν κανένα λόγο να έρθουν στην Κύπρο και αν το επιχειρήσουν θα πρέπει να επιζητήσουν την αναχώρηση τους με προφανή προορισμό τα σπίτια τους στη πατρίδα τους.
Είναι απλό. Δεν μπορούμε.
Δυστυχώς όμως, έχουμε μπλέξει σε μια διελκυστίνδα ανοησίας. Από τη μία οι ρατσιστές που νομίζουν πως υπερασπίζονται την καθαρότητα της φυλής και από την άλλη οι δικαιωματιστές που νομίζουν πως η Κύπρος είναι «μπάτε σκύλοι αλέστε». Για να μην πέσω στα δόντια τους και μου φορτώσουν την κατηγορία πως συνέκρινα τους μετανάστες με τους σκύλους, απλώς να τους υπενθυμίσω πως πρόκειται για παροιμία η οποία ολοκληρωμένη λέει: «Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε».
Το μήνυμα και προς τους μετανάστες και προς κάθε άλλη κατεύθυνση πρέπει να είναι: «Ευχαριστούμε για τη προτίμηση, αλλά είμαστε πλήρεις».
Ευλόγησον!