Του Πατριάρχη
Χθες, βρέθηκε στη Λευκωσία, η μισή σχεδόν, ελληνική κυβέρνηση, στο πλαίσιο της 2ης Διακυβερνητικής Συνόδου – Κύπρου – Ελλάδας.
Επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και της κυπριακής, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, κάτι που ευθέως καταδείκνυε την συνεργασία των χωρών στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο.
Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν ακούσαμε μόνο τη γνωστή κασέτα της πλήρους ταύτισης στους εθνικούς στόχους και κυρίως στο κυπριακό και τα υπόλοιπα γνωστά εθνικοπατριωτικά που δεν πείθουν πλέον. Δεν πείθουν γιατί έχουν κουράσει, αλλά και γιατί νομίζω πως είμαστε πλέον πιο συνειδητοποιημένοι για το πως λειτουργεί η πολιτική και το πως δύο κυβερνήσεις, με κοινή εθνική ρίζα, μπορούν να έχουν διαφορετικές στοχεύσεις σε επιμέρους θέματα.
Θεωρώ σημαντική την ηλεκτρονική διασύνδεση για την ψηφιοποίηση εγγράφων, που θα αναγνωρίζονται στη Κύπρο και την Ελλάδα. Ο πολίτης πλέον θα μπορεί να έχει την ταυτότητα, την άδεια οδήγησης και το πιστοποιητικό καταλληλότητας του οχήματος του, στο κινητό του τηλέφωνο και να τα χρησιμοποιεί στις δύο χώρες.
Επίσης σημαντική είναι η συμφωνία για από κοινού παραγγελίες φαρμάκων ώστε να τερματιστεί το φαινόμενο των φτηνών φαρμάκων στην Ελλάδα που πωλούνται πανάκριβα στη Κύπρο.
Παρά τα προβλήματα, επίσης κορυφαίας σημασίας είναι και η ηλεκτρική διασύνδεση για την οποία δηλώθηκε πως το γεωπολιτικό ρίσκο είναι διαχειρίσιμο.
Που θέλω να καταλήξω;
Όλα αυτά δεν συνέβησαν από την μια μέρα στην άλλη, ούτε έγιναν μόνα τους χωρίς δουλειά και χωρίς ενδιαφέρον.
Είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων και εφαρμογής τους.
Όσοι λοιπόν καθημερινώς γκρινιάζετε και έχετε μετατραπεί σε Μανιάτισσες μοιρολογίστρες (πασίγνωστα τα μανιάτικα μοιρολόγια), έχοντας αποφασίσει πως όλοι οι πολιτικοί είναι άχρηστοι, όλοι είναι κλέφτες, όλοι είναι απατεώνες, κανένας δεν νοιάζετε για τους πολίτες κλπ, καλό θα ήταν να το ξανασκεφτείτε.
Να σκεφτείτε πως η Κύπρος έχει το ίδιο νόμισμα με τους άλλους Ευρωπαίους, οι Κύπριοι έχουν τα ίδια δικαιώματα για εγκατάσταση, εργασία, κοινωνικές παροχές κλπ με τους υπόλοιπους πολίτες τω χωρών μελών της ΕΕ, και πως δεν είμαστε πλέον μακριά από την Ελλάδα.
Αυτά – και πολλά άλλα – δεν έγιναν με κανένα μαγικό ραβδί. Αν λοιπόν θέλουμε να απαξιώσουμε την πολιτική, ας την απαξιώσουμε για τους σωστούς λόγους και στο μέτρο που κάτι τέτοιο δικαιολογείται. Η ισοπέδωση, θα μας πάει απλώς πίσω, αλλά η κατάσταση δεν θα είναι αναστρέψιμη.
