Του Πατριάρχη
Πόσο ωραία θα ήταν αν το κράτος μας δούλευε σαν καλολαδωμένη μηχανή, χωρίς εμπλοκές, χωρίς βλάβες και προβλήματα;
Αν και διαχρονικά έχει πέσε πολύ λάδωμα, πάντα λαδώνονταν τα λάθος εξαρτήματα. Πάντα λαδώνονταν κάποιες άχρηστες βίδες και κάτι υπάκουα ελατήρια, τα οποία σήμερα κάνουν την επανάσταση του καναπέ, και σηκώνουν (νομίζουν) ανάστημα στα κόμματα, στο κατεστημένο και στο σύστημα.
Επειδή σχεδόν καθημερινώς ακούω για αυτό το περίφημο σύστημα που όλοι θέλουν να ανατρέψουν, προσπαθώ να κατανοήσω τι είναι επιτέλους αυτός ο γενικός και αόριστος ορισμός.
Κατέληξα στο συμπέρασμα πως «σύστημα», είναι ο ορισμός του τίποτα. Κάπως έτσι γεννήθηκαν και οι λεγόμενοι αντισυστημικοί, οι οποίοι είναι αυτό που λέμε «ό,τι κάτσει».
Μας φταίει το σύστημα των κομμάτων, το οποίο εμείς δημιουργήσαμε.
Μας φταίει το σύστημα της αναξιοκρατίας, το οποίο εμείς ταΐσαμε.
Μας φταίει το σύστημα της κοινωνικής διάρθρωσης, το οποίο είμαστε εμείς.
Μας φταίει το κράτος που ζούμε, αλλά δεν θα μας άρεσε να ζούμε πουθενά αλλού.
Στην πραγματικότητα, αυτό που μας φταίει είναι η επίκτητη μιζέρια μας.
Όταν σε ενοχλεί το «σύστημα» και θέλεις να το ανατρέψεις δεν πας στο γήπεδο με σβάστικες από τη μία και σφυροδρέπανα από την άλλη.
Δεν στήνεις καυγάδες για τον Μακάριο και τον Γρίβα, μισό αιώνα από τον θάνατο τους και μετά ψηφίζεις Φειδία γιατί σου φταίει το κατεστημένο.
Δεν χειροκροτείς τον Λάμπρο, που θέλει να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του και ταυτόχρονα απαγγέλεις υπερήφανα Μόντη, «τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους. Εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους».
Είμαστε η χώρα της δηθενιάς που είπε προσφάτως και ο Μπαμπινιώτης, κάνοντας πραγματική γλωσσική υπέρβαση.
Δήθεν προχώ (ορισμός του συρμού) και την ίδια ώρα εραστές του βολέματος σε μια θεσούλα στο Δημόσιο.
Δήθεν κοσμοπολίτες για shopping στα Μιλάνα και τα Παρίσια και την ίδια ώρα, αιχμάλωτοι στο σύνδρομο του βρακά.
Το κατεστημένο και το σύστημα είμαστε εμείς και οι «επαναστάσεις» μας είναι για κλάματα και ενίοτε για γέλια, γιατί είναι προσχηματικές.
Όταν θέλεις να τα αλλάξεις όλα, στις δημοκρατίες έχεις την δύναμη να τα αλλάξεις. Αν δήθεν θέλεις να τα αλλάξεις και στην πραγματικότητα τρέμεις κάθε αλλαγή, τότε παίζεις αντισυστημικό κουκλοθέατρο.
Τις ευλογίες μου!