Του Πατριάρχη
Χθες η ΚΙΣΑ, (Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό), τοποθετούμενη στο θέμα της έξαρσης της ροής μεταναστών από τον Λίβανο, υποστήριξε με ανάρτηση στο «Χ» πως, η κυπριακή κυβέρνηση «δεν ενδιαφέρεται γιατί οι Σύροι δεν μπορούν πλέον να παραμείνουν στο Λίβανο. Τους ενδιαφέρει μόνο: 1. Πως η κυβέρνηση του Λιβάνου μπορεί να τους εμποδίσει να φύγουν από τη χώρα και 2. Πως μπορούν να στείλουν πίσω στη Συρία αυτούς τους πρόσφυγες, που βρίσκονται ήδη στη Κύπρο. Δεν τους νοιάζουν οι πρόσφυγες!».
Για όσους δεν γνωρίζουν, η ΚΙΣΑ είναι μια εταιρεία και δεν είναι ούτε Σωματείο ούτε ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικός Οργανισμός). Μάλιστα, εισπράττει το 80% των χρημάτων που απαιτείται για τη λειτουργία της από τα ταμεία της ΕΕ.
Και ενώ τους χρηματοδοτεί ο Ευρωπαίος φορολογούμενος, είναι μονίμως απέναντι στην ΕΕ, την οποία συχνά πυκνά καθυβρίζουν ,ως ανάλγητη, ως δολοφονική, ως ρατσιστική κλπ
Και δεν τους αρκεί να έχουν λόγο, ως να είναι ειδήμονες, στη μεταναστευτική πολιτική, κουνάνε και το δάχτυλο στη κυβέρνηση, η οποία δήθεν, «δεν νοιάζεται για τους πρόσφυγες».
Και πως δηλαδή κύριε Πολυκάρπου, θέλετε να νοιαστεί η κυβέρνηση;
Μήπως να καλωσορίζει ο Πρόεδρος τις βάρκες, με τιμές αρχηγού κράτους;
Μήπως να παρασημοφορεί τους λαθροδιακινητές;
Μήπως να επιχορηγεί τα κυκλώματα, ξένα και ντόπια; )Αν και τα ντόπια φαίνεται πως χρηματοδοτούνται)
Μήπως να τους παραχωρεί εφ’ όρου ζωής τιμητική σύνταξη;
Αφού λοιπόν δεν νοιάζεται η κυβέρνηση και νοιάζεται η ΚΙΣΑ και ο κ. Πολυκάρπου, ας αναλάβουν την στέγαση, τη σίτιση και την εν γένει συντήρηση των μεταναστών, ενθαρρύνοντας και τα υπόλοιπα 2 εκατομμύρια που βρίσκονται στον Λίβανο περιμένοντας τη σειρά τους.
Θέσεις και συμπεριφορές, όπως της ΚΙΣΑ, γίνονται οι πλέον πολύτιμοι χορηγοί της ακροδεξιάς και του ρατσισμού, αφού τους δίνουν άλλοθι και σπρώχνουν τους πολίτες στις κομματικές αγκαλιές τους.
Η αυστηρότητα της μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι επιλογή. Είναι αναγκαιότητα και ως τέτοια θα πρέπει να εκλαμβάνεται από τους πάντες.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει τις δυνατότητες, δεν έχει τους πόρους, δεν έχει τις υποδομές και δεν έχει τις αντοχές εξυπηρέτησης του οράματος αυτών των ανθρώπων να ζήσουν στην Ευρώπη.
Δεν χρειάζονται ευλογίες αλλά παρακλήσεις στον Ύψιστο να τελειώνει το δράμα και αυτών των ανθρώπων αλλά και το δικό μας.