Του Πατριάρχη
Η υπερβολική και εν πολλοίς αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα βγει σε καλό ούτε στον ίδιο, ούτε στη χώρα του, ούτε σε όσους εξαρτώνται από την πολιτική του.
Μέχρι σήμερα, παρά την προεκλογική και μετεκλογική αμετροέπεια, δεν πέτυχε κανέναν από τους στόχους του, γιατί η προσδοκία του είχε βασιστεί στις προσωπικές σχέσεις που νόμιζε ότι θα δρούσαν καταλυτικά στην επίλυση προβλημάτων.
Ακούσαμε αμέτρητες φορές πως έχει πολύ καλή σχέση με τον Πούτιν και θα τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε 24 ώρες. Ο πόλεμος όχι μόνο δεν τέλειωσε, αλλά έδωσε την ευκαιρία στη Ρωσία να εντείνει τους βομβαρδισμούς και να πολλαπλασιάσει τους θανάτους αμάχων. Αντί να πιέσει στον εισβολέα, πίεσε το θύμα υιοθετώντας τα ρωσικά επιχειρήματα.
Τα ίδια και στη Μέση Ανατολή, που βασίστηκε στην καλή (προσωπική) σχέση με τον Νετανιάχου, τον Σίσι και τον Αμπντάλλα. Η σφαγή με τις επιθέσεις του Ισραήλ συνεχίζονται, η εκεχειρία κατέρρευσε, οι Ισραηλινοί όμηροι δεν απελευθερώθηκαν και το όραμα για την Ριβιέρα της Γάζας, απλώς έμεινε (ευτυχώς) όραμα.
Μία από τα ίδια και για τη Γροιλανδία και για τον Καναδά, που θέλει να προσαρτήσει στις ΗΠΑ, νομίζοντας πως οι διεθνείς σχέσεις είναι real estate. Ακόμα και στην περίπτωση του Παναμά, μπορεί να εξασφάλισε χαμηλότερο κόστος για τη διέλευση αμερικανικών πλοίων, δεν μπόρεσε να διώξει τις κινέζικες εταιρείες και αν γίνει αυτό, το οικονομικό κόστος θα είναι δυσβάστακτο.
Κατά τ’ άλλα το Ιράν, παραμένει Ιράν, η Βόρεια Κορέα το ίδιο και η Κίνα συνεχίζει την οικονομική και εμπορική της επέκταση με καλύτερες προοπτικές, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ διέλυσε τη σχέση εμπιστοσύνης με παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Βρετανία και η ΕΕ.
Αυτό που κατάφερε είναι να απομονώσει τις ΗΠΑ και να δημιουργήσει ένα μπλοκ «εχθρών», τους οποίους νομίζει πως μπορεί να κερδίσει με εκβιασμούς και απειλές.
Μικρές χώρες είναι σίγουρο πως θα υποκύψουν, αλλά η Κίνα και η ΕΕ (ως ένωση) δεν θα παραδοθούν, ώστε να εκχωρήσουν μέρος της επιρροής τους στην Ουάσιγκτον.
Το ότι η Ρωσία έμεινε έξω από τα πλάνα του Τράμπ, δείχνει πως μάλλον πόνταρε σε λάθος άλογο, αναζητώντας τρόπο να διαλύσει την σχέση Μόσχας – Πεκίνου.
Ακόμα είμαστε στην αρχή και οι επιπτώσεις των κινήσεων Τραμπ δεν έχουν εμφανιστεί σε αμερικανικό και διεθνές επίπεδο.
Οι επόμενοι μήνες, θα δείξουν που πηγαίνει το πράγμα και αν ο Αμερικανός Πρόεδρος θα μπορέσει να διαχειριστεί και την εσωτερική αντίδραση που ήδη άρχισε να εκδηλώνεται τόσο σε επίπεδο λαϊκών κινητοποιήσεων, όσο και σε επίπεδο Κογκρέσου με κάποιους Ρεπουμπλικάνους να παίρνουν αποστάσεις από τις επιλογές του.