Του Πατριάρχη
Κοκκίνησε χθες η τηλεόραση μου, την ώρα μετάδοσης των δελτίων ειδήσεων.
Θα πρέπει να άκουσα τουλάχιστον 10 φορές ότι η αστυνομία έχει τεθεί σε «κόκκινο συναγερμό» για το απειλητικό μήνυμα στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη.
Εν τω μεταξύ το ΡΙΚ, σνόμπαρε την είδηση, θεωρώντας προφανώς, πως δεν έχει και τόσο σημασία, αν κάποιος απειλεί τον Πρόεδρο.
Κατά τ’ άλλα, στα ιδιωτικά κανάλια ακούσαμε τα πάντα. Το πρώτο που ακούσαμε είναι ότι ο Πρόεδρος επιβεβαίωσε τις πληροφορίες… Ποιες πληροφορίες όμως; Αυτές που αποκάλυψε η ιστοσελίδα Cyprus Times όπως είχε αποκαλύψει και τα των ερευνών στην πτέρυγα 10Α των Φυλακών όπου εντοπίστηκαν κινητά τηλέφωνα. Ας το αφήσουμε όμως στην άκρη το θέμα της πρωτιάς στην αποκάλυψη.
Από που συνάγεται ο «κόκκινος συναγερμός» και τι συναγερμός είναι αυτός;
Αν βρείτε κάποιον να σας περιγράψει τον όρο κερδίζεται το επόμενο τζακ – ποτ στο Τζόκερ.
Αυτή η δραματοποίηση των ειδήσεων με κλισέ λέξεις έκανε θραύση τη δεκαετία του ‘90 με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ήταν τότε που είχαν επινοηθεί κάποιοι ορισμοί που τύγχαναν κατάχρησης σε κάθε περίπτωση.
«Πάνοπλοι αστυνομικοί», «έμπειροι ανακριτές», «κόκκινοι συναγερμοί», «ακροβολισμένοι κομάντος»…
Την ίδια ώρα, βαφτίσαμε όλο τον υπόκοσμο σε «επιχειρηματίες» και όλους τους μπράβους της νύχτα σε «φρουρούς ασφαλείας».
Για να έρθουμε και πάλι στον «κόκκινο συναγερμό», αυτός δεν υπήρξε ποτέ γιατί προβλέπεται και δεν υπάρχει. Είναι ένα εφεύρημα που στοχεύει στη δημιουργία της εντύπωσης ότι θα βγούμε έξω και τα μάτια και τα αυτιά των αρχών ασφαλείας θα βρίσκονται σε κάθε γωνιά για να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενο κίνδυνο από τον αποστολέα του μηνύματος προς τον Πρόεδρο.
Αν έπρεπε να υπάρξει ένας πραγματικός «κόκκινος συναγερμός», αυτός θα ήταν χρήσιμος για να αποτρέπονται αποδράσεις, μαζικές εισαγωγές κινητών τηλεφώνων και ναρκωτικών στις φυλακές, επεισόδια από ανεγκέφαλους στα γήπεδα και δολοφονίες μέρα μεσημέρι στις πόλεις.
Τέτοιος συναγερμός δυστυχώς δεν σήμανε ποτέ.
Το μόνο κόκκινο στην περίπτωση μας είναι το φως της τροχαίας που παραμονεύει σε κάθε γωνιά, για να εισπράξει το κράτος. Εκεί που συμβαίνουν τα θανατηφόρα δυστυχήματα ούτε κόκκινα φώτα ούτε κόκκινοι συναγερμοί
Είναι πλέον προφανές, πως δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά εμείς αρμενίζουμε στραβά και ευθύνη δυστυχώς έχουμε και μεις οι δημοσιογράφοι, με τις υπερβολές και τις φανταστικές περιγραφές μας.
Κοκκίνησον!
