Του Πατριάρχη
Στον Δημοκρατικό Συναγερμό, αντί να ψάξουν να βρουν τρόπους με τους οποίους θα κλείσουν οι πληγές που άνοιξαν οι τελευταίες προεδρικές εκλογές, τις ξύνουν και τις ματώνουν ξανά και ξανά.
Πραγματικά, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος σε τι εξυπηρετεί η συζήτησή, η πρόθεση ή η απόφαση για διαγραφή των υπουργών ή άλλων αξιωματούχων, της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη;Θα ήταν βεβαίως παράδοξο να διαγραφούν αυτοί χωρίς να διαγραφεί και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Σε μία περίοδο που το κόμμα χάνει στελέχη και ψηφοφόρους προς την ακροδεξιά (ΕΛΑΜ), γιατί θα πρέπει να ανοίξει έναν αχρείαστο πόλεμο και με όσους στις τελευταίες εκλογές δεν επέλεξαν την επίσημη υποψηφιότητα του Αβέρωφ Νεοφύτου;
Μήπως αυτοί, πρόκειται να εμφανιστούν στο Συνέδριο και να επηρεάσουν τις όποιες αποφάσεις; Μήπως η διαγραφή τους θα ενισχύσει το κόμμα; Μήπως η απομάκρυνση τους θα κάνει πιο πειστική την αντιπολίτευση;
Προφανώς και όχι.
Απλώς θα ικανοποιήσει τις τάσεις ρεβανσισμού οι οποίες θα διευρύνουν τα προβλήματα και θα στείλουν και άλλους ψηφοφόρους στις αγκαλιές του χρυσαυγιστισμού.
Και ενώ στη Λευκωσία θα γίνονται διαγραφές, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την Πρόεδρο του ΔΗΣΥ θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι στις Βρυξέλλες στις Συνόδους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και θα μοιράζονται το ίδιο όραμα για την Ευρώπη και το μέλλον της. Μια Ευρώπη της οποίας η Κύπρος είναι αναπόσπαστο μέλος έχοντας στην ηγεσία της τον Νίκο Χριστοδουλίδη ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Αννίτα Δημητρίου ως Πρόεδρο της Βουλή!
Αν αυτή η κατάσταση δεν είναι σχιζοφρενική είναι τουλάχιστον παράδοξη.
Σε μια περίοδο που ο ακραίος λαϊκισμός, μετά την εκλογή Τραμπ, απειλεί πολλές χώρες της Ευρώπης, στην Κύπρο, δεν χρειάζεται καν να καταβληθεί προσπάθεια για την ενίσχυση του.
Οι προσωπικές διαφορές, βαφτίζονται ιδεολογικές και οι ακραίοι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.
Το θέμα δεν αφορά όμως μόνο τον ΔΗΣΥ, αλλά όλα τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, τα οποία δεν μπορούν να βρουν τον τρόπο τερματισμού της αιμορραγίας τους.
Σε αυτή την εξίσωση δεν θα ισχυριστώ πως δεν φέρει ευθύνη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος θα έπρεπε να βρει τρόπο να κλείσει πληγές και θωρακίσει την δημοκρατική λειτουργία.
Μη με ρωτήσετε , ποιον τρόπο; Αν τον ήξερα δεν θα ήμουν Πατριάρχης, αλλά αστρολόγος.