Ακόμα μία έρευνα κοινής γνώμης που δημοσιεύθηκε χθες, παρουσιάζει με όχι και τόσο φωτεινά χρώματα την αίσθηση των πολιτών για τη κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη.
Η έρευνα της Pulse για τον «Φιλελεύθερο», πρέπει να έχει ανησυχήσει και τον Πρόεδρο και τους Υπουργούς, αλλά και τα κόμματα, είτε συμπολιτευόμενα είτε αντιπολιτευόμενα.
Η εικόνα για το σύνολο του πολιτικού προσωπικού δεν είναι απλώς αρνητική, είναι τραγική, χωρίς προοπτική ανατροπής ή έστω βελτίωσης.
Δεν χρειάζεται η αναφορά σε πολλούς αριθμούς.
Στο πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη το ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι δεν είναι ικανοποιημένοι, είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποσοστό αυτών που δεν ήταν ικανοποιημένοι κατά τη δεκαετή διακυβέρνηση Αναστασιάδη. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της προηγούμενης διακυβέρνησης, όταν είχε ξεσπάσει το τεράστιο σκάνδαλο με τα «χρυσά διαβατήρια», το ποσοστό ικανοποίησης των πολιτών ήταν μεγαλύτερο από αυτό που απολαμβάνει σήμερα η νέα κυβέρνηση.
Ενδεικτικό της άσχημης εικόνας της κυβέρνησης είναι πως, μεταξύ αυτών που ψήφισαν πριν ένα χρόνο το Νίκο Χριστοδουλίδη, το 52% δηλώνουν πως δεν είναι ικανοποιημένοι και μόλις το 45% εκφράζουν ικανοποίηση.
Η απογοήτευση για τη διακυβέρνηση, αποτυπώνεται και στην άποψη των πολιτών για τον ίδιο τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, με 49% αρνητική άποψη, έναντι 47% με θετική.
Διερωτάται κάποιος, ποιο «εγκληματικό λάθος» διέπραξαν ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση, για να εισπράττουν αυτή την αρνητική αντιμετώπιση από τους πολίτες;
Θα δυσκολευτεί κάποιος να εντοπίσει τη μεγάλη γκάφα, αλλά δεν θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση δεν έχει νεύρο και δεν διαθέτει «πάγκο». Πληρώνει επίσης αστοχίες της προηγούμενης κυβέρνησης, τις οποίες δεν επέδειξε πολιτική βούληση για να τις διορθώσει.
Είναι όμως λάθος να δει κάποιος μόνο την εικόνα του Προέδρου και της κυβέρνησης και όχι των κομμάτων που στηρίζουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη ή αυτών που βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
Γενική καθίζηση.
Παρουσιάζουν όλα κάμψη και απέχουν πολύ από τα ποσοστά που κατέγραφαν στο παρελθόν. Τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, παρά το ότι αντιπολιτεύονται τη κυβέρνηση και λογικά θα έπρεπε να εισπράξουν ως κέρδος μέρος της δυσαρέσκειας, αυτό δεν καταγράφεται.
Τα κόμματα ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ, χρεώνονται κόστος και χάνουν σημαντικό μέρος της δικής τους αξιοπιστίας (όση από αυτή διέθεταν). Εξαίρεση το ΕΛΑΜ, το οποίο όπως συμβαίνει με τα λαϊκίστικα ακροδεξιά κόμματα, χωρίς ουσιαστική πρόταση, πουλάει μόνο αντίδραση στο προνομιακό πεδίο της μετανάστευσης και του γενικώς και αορίστως «πατριωτισμού», λαμβάνοντας σαφείς αποστάσεις από τις νεοναζιστικές ρίζες του.
Ο Ιούνιος δεν μακριά και τότε όλοι θα μετρηθούν θα ζυγισθούν και θα φανεί αν βρεθεί ελλιπείς.
