Του Πατριάρχη
Από σήμερα, ως παραδοσιακός Πατριάρχης, άνευ Πατριαρχείου (κάτι σαν υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου), θα απευθύνομαι στο ευσεβές ποίμνιο και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
Στο κάτω – κάτω τι Πατριάρχης θα ήμουν, αν δεν διατύπωνα από άμβωνος, τις σκέψεις και τις απόψεις μου, με τη βεβαιότητα πως θα βρεθούν πολλοί να μου τα ψάλουν;
Πρόκειται για τη μυσταγωγία της επικοινωνίας, η οποία εξελίσσεται συχνά σε παράλληλους μονολόγους, αλλά μέσα στη Βαβυλωνία, κάτι πιάνει το αυτί όλων μας.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
- Ζούμε σε μια πτωχή, πλην τίμια πατρίδα (ελπίζω να εκτιμηθεί ο χαρακτηρισμός «τίμια»).
- Ζούμε στο κράτος του Μακάριου και του Γρίβα, παρά το ότι και οι δυο είναι πεθαμένοι μισό αιώνα.
- Ζούμε σε μισή χώρα, που βάζει την άλλη μισή σε εισαγωγικά για να κάνει αντίσταση στη κατοχή.
- Ζούμε στην επικράτεια των «επιχειρηματιών», που επιχειρούν με βόμβες, καλασνίκοφ και εμπρησμούς πάσης φύσεως.
- Ζούμε στη Νήσο των Αγίων, για αυτό όταν ακούμε τις ειδήσεις, κάνουμε τον σταυρό μας… αφού είναι θαύμα που υπάρχουμε.
- Ζούμε στον ομφαλό της γης, γιατί είμαστε πεπεισμένοι πως όλοι οι ξένοι, απεργάζονται νυχθημερόν τρόπους να μας καταστρέψουν, αφού ως γνωστός είμαστε ελέω Θεού, ο περιούσιος λαός.
- Ζούμε στο πλυντήριο – στεγνωτήριο βρώμικου χρήματος, γιατί η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά. Η άλλη μισή είναι τα διαβατήρια.
- Ζούμε στον τόπο που οι διορισμένοι Εισαγγελείς και Ελεγκτές, δίνουν παραστάσεις κοκορομαχίας για το ποιος την έχει μεγαλύτερη… την εξουσία.
- Ζούμε από τύχη, αφού καταφέραμε να ανατινάξουμε 100 κοντέινερ και να επιβιώσουμε.
- Ζούμε σε κράτος δικαίου, στο οποίο η Δικαιοσύνη αποδίδεται με χρονοκαθυστέρηση δεκαετίας, γιατί όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
- Ζούμε στη γη της επαγγελίας, που έχει φυσικό αέριο και καίει μαζούτ για να ανάψουν οι λάμπες.
- Ζούμε ως κληρονόμοι της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, των ράουντ αμπάουτ, των χαϊγουέι και των άμπουλανς.
- Ζούμε το μεγαλείο του κιτς των πύργων, των influencers της γειτονιάς και της γκουρμέ παττίχας.
- Ζούμε το κυπριακό όνειρο και αλίμονο μας αν ξυπνήσουμε απότομα.
Αυτά για αρχή, γιατί το τέλος δεν το ξέρει κανένας μας.
Από σήμερα και κάθε μέρα, ο Πατριάρχης θα ευλογεί τα γένια του, γιατί όσα κι αν βιώνουμε, είναι σίγουρο ότι δεν ξέρουμε να ζήσουμε πραγματικά. Βλέπουμε τον ήλιο σε ένα από τα καλύτερα «οικόπεδα» του πλανήτη, αλλά σχεδόν μισούμε αυτό που είμαστε, θέλοντας να δείξουμε πως είμαστε κάτι άλλο.
Είμαστε απλώς τυχεροί και δεν το ξέρουμε.
