Του Πατριάρχη
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχουν αποτελέσματα για το ποιος θα επικρατήσει οριστικά στην εκλογική μάχη των ΗΠΑ.
Οι αναλύσεις, οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις δίνουν και παίρνουν, με όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοικτά, με τα με τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ, να θεωρούν πως ο Ντόλναντ Τραμπ έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει. Μόλις έκλεισαν οι κάλπες χθες όλοι ήταν επιφυλακτικοί θεωρώντας πως είτε θα υπάρξει θρίλερ με καταμέτρηση και επανακαταμέτρηση κάθε ψήφου, λόγω μικρής διαφοράς των δύο υποψηφίων, είτε με ανατροπή και καθαρή νίκη του ενός ή της άλλης.
Το πρώτο exit poll από την εταιρεία Edison Research που δόθηκε στην δημοσιότητα στις 5 το απόγευμα ώρα Νέας Υόρκης (μεσάνυχτα ώρα Κύπρου), έδινε στην Κάμαλα Χάρις προβάδισμα με διαφορά 4%. Ωστόσο αυτό δεν λέει πολλά πράγματα γιατί η εκλογή θα κριθεί στους εκλέκτορες και όχι στις ψήφους.
Όταν άρχισε η καταμέτρηση και άρχισε να υπάρχει ροή πραγματικών αποτελεσμάτων η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει στην πλευρά του Τραμπ με την τελευταία εκτίμηση (90%) να του δίνει σχεδόν σίγουρη προοπτική εκλογής.
Πάντως και από τα αποτελέσματα του exit poll, στις διαφιλονικούμενες Πολιτείες, τα πράγματα δείχνουν να είναι στα όρια με μικρές διαφορές αλλά με προβάδισμα του Τραμπ.
Επειδή όμως αυτή η μάχη έχει παγκόσμιο ενδιαφέρον, δεν κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα μόνο οι Αμερικανοί, αλλά και ο υπόλοιπος πλανήτης, ο οποίος επηρεάζεται από το αποτέλεσμα.
Δεν είμαι οπαδός της δημοσιογραφικής αντικειμενικότητας καθώς έχω την άποψη πως αυτή δεν υπάρχει και ως όρος είναι ισοπεδωτικός, αφού εκείνος που πιάνει την πέννα για να γράψει, δεν είναι αντικείμενο. Είναι άνθρωπος, ο οποίος έχει τις απόψεις και τις προτιμήσεις του.
Επιλέγω την δημοσιογραφική εντιμότητα λοιπόν και ξεκαθαρίζω πως θα προτιμούσα την Χάρις από τον Τράμπ.
Δεν ξέρω τα κριτήρια του Αμερικανού ψηφοφόρου και το αν έχει ιεραρχήσει πρώτο, το θέμα της οικονομίας, της μετανάστευσης, των αμβλώσεων, ή της εξωτερικής πολιτικής.
Ως μη Αμερικανός, ενδιαφέρομαι πρωτίστως για τις επιπτώσεις των εκλογών στο «σπίτι» μου, στην Ευρώπη, στη Κύπρο και στην Ελλάδα.
Θα ήμουν ανακουφισμένος, όχι αν εκλεγεί η Χάρις, αλλά αν ηττηθεί ο Τραμπ, γιατί θεωρώ πως μαζί του θα ηττηθεί και μία διεθνής τάση προς τον παραλογισμό και τον αυταρχισμό.
Όσο για τα δικά μας, θυμάμαι πως ο Τραμπ, ήταν αυτός που καθυστερούσε προκλητικά τον τερματισμό της συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα για τα αεροσκάφη F-35, παρά την αγορά των ρωσικών S-400, δηλώνοντας πως ο Ερντογάν είναι «σκακιστής παγκόσμιας κλάσης». Βεβαίως μεταξύ του Τραμπ και του Ερντογάν υπήρχε και ένα ξενοδοχείο του τότε Προέδρου των ΗΠΑ στη Τουρκία που τον ενδιέφερε σε προσωπικό επίπεδο.
Επίσης ο Τραμπ είναι εκείνος που δήλωνε πως «υπάρχει ένας άνδρας, Βίκτορ Όρμπαν λέγεται, τον έχετε ακουστά. Είναι πιθανώς ένας από τους ισχυρότερους ηγέτες σε όλον τον κόσμο».
Εγώ γνωρίζω πως ο Όρπαν είναι αυτός που μετείχε σε σύνοδο των τουρκογενών κρατών μαζί με τον Τατάρ. Μάλιστα τόσο είχε μπερδευτεί ο Τράμπ, που είχε αποκαλέσει τον Όρμπαν, ηγέτη της Τουρκίας!
Αυτοί λοιπόν είναι οι φίλοι και ινδάλματα του Τραμπ και αυτή την κατάσταση θα πρέπει να διαχειριστούμε σε περίπτωση επανεκλογής του.
Υπάρχουν και ευρύτερα θέματα που σχετίζονται με την πρόθεση επιβολής δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα, αλλά και την «απόσυρση» των ΗΠΑ από διαμάχες που θεωρεί πως έχουν πολιτικό κόστος που μεταφράζεται πόρους και τριβές. Μία τέτοια διαμάχη είναι και το Κυπριακό, το οποίο να επηρεαστεί αρνητικά.
Επί του παρόντος κάνουμε μόνο εικασίες.
Η επόμενη ημέρα θα έχει να μας πει πολλά.
