Του Πατριάρχη
Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στις εγκαταστάσεις της τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας, προφανώς και δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι η εξέλιξη ενός πολέμου ο οποίος διαρκεί δεκαετίες και η Άγκυρα αδυνατεί να τον αντιμετωπίσει επαρκώς, γιατί δεν έχει την πραγματική δυνατότητα να το πράξει.
Σε μια χώρα με ισχυρές μειονότητες και ανοικτά μέτωπα σχεδόν με όλα τα γειτονικά της κράτη, η ασφάλεια βρίσκεται πάντα σε κίνδυνο, ενώ ο «ένοχος» βρίσκεται πάντα στο τσεπάκι των αρχών.
Και να στραβοπατήσει ένα Τούρκος στρατιώτης, το δάχτυλο του καθεστώτος Ερντογάν, ανάλογα με τη χρονική περίοδο έχει απάντηση ως προς την ευθύνη.
Συνήθως ευθύνονται οι Κούρδοι και το PKK και σε άλλες περιπτώσεις, οι Γκιουλενιστές, οι Έλληνες και οι Εβραίοι.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το τουρκικό κράτος, το οποίο όσο και αν θέλει να δείχνει ισχυρό δεν μπορεί να κρύψει τις αδυναμίες του, οι οποίες εμφανίζονται συνήθως με την μορφή της εξαγωγής επιθετικότητας.
Το γνωρίζουμε πολύ καλά στη Κύπρο, το γνωρίζει η Ελλάδα εδώ και πολλές δεκαετίες, όπως το γνωρίζουν οι Κούρδοι, οι Σύροι, οι Αρμένιοι και οι Ιρακινοί.
Η χθεσινή επίθεση η οποία προκάλεσε τον θάνατο 5 ανθρώπων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τρόπος ικανός να αποσταθεροποιήσει ένα ήδη αποσταθεροποιημένο καθεστώς.
Δυστυχώς θα λειτουργήσει ως άλλοθι, για διενέργεια νέων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων κατά των Κούρδων στα σύνορα με τη Συρία και το Ιράκ. Το κόστος δεν μπορεί να προβλεφθεί ενώ το κέρδος μπορεί να εκτιμηθεί ότι είναι μηδαμινό, αν όχι ανύπαρκτο.
Αυταρχικά καθεστώτα, δεν αντιμετωπίζονται με μεθόδους που απλώς τους πατάνε τον κάλο. Το μόνο που πετυχαίνουν αυτές οι μέθοδοι, είναι να εξοργίζουν χωρίς να πονάνε.
Άλλωστε, η τρομοκρατία δεν έλυσε ποτέ προβλήματα, όπως δείχνει και η κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Η Τουρκία, όπως και παλαιότερα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθίσταται πάλι ο «μεγάλος ασθενής» που αργά ή γρήγορα θα βρεθεί μπροστά σε σημαντικά διλήμματα τα οποία έχει δημιουργήσει η ίδια σχοινοβατώντας μεταξύ Δύσης και Ανατολής, επίφασης δημοκρατίας και καθεστωτικού αυταρχισμού.
Το μήνυμα της χθεσινής επίθεσης καταγράφεται αλλά δεν εγγράφεται ως γεγονός που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Απλώς απέδειξε πόσο ευάλωτη είναι μία χώρα που κατά τ’ άλλα θέλει να απλώσει το χέρι της μακρύτερα από όσο μπορεί.
