Του Πατριάρχη
Η προσδοκία της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ότι θα περιορίζονταν οι αντιδράσεις, για την απόδραση του ισοβίτη Θεόδωρου Θεοφάνους, με το να τεθούν σε διαθεσιμότητα τρεις αστυνομικοί και τέσσερις δεσμοφύλακες, δεν πήγε και πολύ καλά.
Και δεν πήγε καλά, γιατί δεν ήταν ικανοποιητικός ο χειρισμός. Προφανώς και δεν φταίνε μόνο οι επτά, οι οποίοι αν υπήρχε διαδικασία, θα έπρεπε να πάνε με συνοπτικές διαδικασίες στα σπίτια τους. Νοσεί το σύστημα ασφαλείας του κράτους, από τη κορφή ως τα νύχια. Πέραν όμως της φυσικής και υπηρεσιακής ευθύνης, υπάρχει και η πολιτική ευθύνη, την οποία δεν φαίνεται να είναι κανείς διατεθειμένος να αναλάβει.
Ο, κατά τ’ άλλα, συμπαθέστατος, Υπουργός Μάριος Χαρτσιώτης, θα έπρεπε να είχε θέσει την παραίτηση του στη διάθεση του Προέδρου και ας μην γινόταν αποδεκτή. Δεν θα έχει καμία απολύτως αξία, αν μετά από λίγες μέρες μας πει ότι το έκανε, αλλά του ζητήθηκε να παραμείνει. Αν το κάνεις πρέπει και να το δηλώνεις. Αυτές οι δουλειές δεν γίνονται στα κρυφά, γιατί προφανώς δεν είναι διαπροσωπικό θέμα μεταξύ Προέδρου και Υπουργού.
Ο Αρχηγός της Αστυνομίας, επίσης θα έπρεπε να αναλάβει συνολικά την ευθύνη για όλες τις αποτυχίες του οργανισμού του οποίου προΐσταται, οι οποίες δεν είναι και λίγες. Από την στιγμή που δεν το κάνει, οφείλει να του το υποδείξει ή να το επιβάλλει ο Υπουργός και ο Πρόεδρος.
Τα ίδια ισχύουν και για τον αναπληρωτή Διευθυντή Φυλακών, ο οποίος τοποθετήθηκε σε μια θέση για να έχει και την ευθύνη. Αν δεν μπορεί, ας επιστρέψει στα αστυνομικά του καθήκοντα.
Από και πέρα, υπάρχουν και όλοι αυτοί που συνέβαλαν στο φιάσκο. Αυτοί που ενέκριναν την άδεια, αυτοί που πληροφόρησαν τον ισοβίτη δυο μέρες νωρίτερα για την έξοδο του, αυτοί που σχεδίασαν το πλάνο ασφάλειας και αυτοί που κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους.
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν μόνο η απόδραση, αλλά και τα όσα ακολούθησαν. Όλα δείχνουν πως ο δραπέτης «παίζει» με την αφέλεια των αστυνομικών, με σενάρια για δήθεν διαφυγή στη Κολομβία, για τηλεφωνήματα σε συγγενείς του από τις Πλάτρες, για μυστικές κρύπτες στο πατρικό του σπίτι και άλλες τέτοιες ιστορίες για αγρίους.
Και ενώ ο ισοβίτης παίζει με την αστυνομία, η αστυνομία παίζει με την ασφάλεια μας, αφού για πολλοστή φορά αποδεικνύεται ανίκανη και ανήμπορη να επιτελέσει την αποστολή της.
Από τύχη υπάρχουμε.
