Του Πατριάρχη
Κανείς δεν μπορεί να υποβαθμίσει την σημασία της δήλωσης της Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτας Μέτσολα, για το κυπριακό, όπως την «συζήτηση» που διεξήχθη με αφορμή την διάσκεψη της Γενεύης.
Σε επίπεδο μηνύματος, ήταν όντως καθαρή στήριξη των προσπαθειών που καταβάλλονται για επανεκκίνηση του διαλόγου, ο οποίος έχει βαλτώσει από το 2017.
Εκτός όμως από το μήνυμα, θα πρέπει να υπάρχει και ουσία και δυστυχώς αυτή δεν είναι ικανοποιητική.
Η ΕΕ και όχι μόνο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ουκ ολίγες φορές έχουν στηρίξει τις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού, αλλά αυτό μένει σε επίπεδο δηλώσεων, διακηρύξεων, ψηφισμάτων και προθέσεων.
Θα ανέμενε κάποιος ότι η παρέμβαση θα μπορούσε να είναι πιο δυναμική και να περιλαμβάνει και πρακτικά μέτρα τα οποία είτε απουσιάζουν είτε δεν είναι επαρκή, ώστε να ασκηθεί η απαραίτητη πίεση στη Τουρκία για να κάνει βήματα προς την αποδοχή των όρων επανέναρξης των συνομιλιών, όπως αυτοί έχουν καθοριστεί από τον ΟΗΕ.
Και για να επανέλθω στη «συζήτηση» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, ο χρόνος που καθορίστηκε για την συζήτηση ήταν μόλις 10 λεπτά. Μέσα σε αυτά τα10 λεπτά έγινε τοποθέτηση της Προέδρου και «ομιλίες» των εκπροσώπων των πολιτικών ομάδων.
Ο χρόνος από μόνος του, έδωσε την εντύπωση της εξόφλησης μιας υποχρέωσης ή καλύτερα μιας αγγαρείας που έπρεπε να γίνει.
Όταν για δευτερευούσης σημασίας θέματα οι Ευρωβουλευτές συζητούν για ώρες, είναι τουλάχιστον αστείο να συζητιέται ένα θέμα που αφορά την στρατιωτική κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους για 10 λεπτά.
Αλλά και αυτή η συζήτηση, περιορίστηκε στο να τα λέμε και να τα ακούμε μόνοι μας. Πέραν της κα Μέτσολα, μίλησαν ο Λουκάς Φουρλάς, ο Γιώργος Γεωργίου, ο Κώστα Μαυρίδης και ο Γεάδης Γεάδη, εκπροσωπώντας τις πολιτικές τους ομάδες.
Η αίθουσα όπως συμβαίνει συχνά, σχεδόν άδεια, και επίσης όπως συμβαίνει συχνά δεν υπήρξε τοποθέτηση εκ μέρους των μη Εγγεγραμμένων (ανεξάρτητων ευρωβουλευτών) από τον πολυπράγμονα Φειδία Παναγιώτου γιατί πιθανόν ήταν απασχολημένος με το να κάνει βιντεάκια που εκτιμώνται ιδιαίτερα από τη Μόσχα.
Καλοδεχούμενη λοιπόν κάθε αναφορά στο Κυπριακό, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει και ουσία, η οποία δυστυχώς απουσιάζει.
Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν υπήρξε ψήφισμα ούτε διαδικασία που να εμπλέκει την ολομέλεια.
Ήδη έχουν περάσει 51 χρόνια από την εισβολή και χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω από ένα δεκάλεπτο μονολόγων στο Στρασβούργο.