Του Πατριάρχη
Είδα χθες τα ποσά με τα οποία χρηματοδοτούνται τα πολιτικά (κοινοβουλευτικά) κόμματα, από τον κρατικό κορβανά για να μπορέσουν να επιτελέσουν του έργο τους και να λειτουργήσει η δημοκρατία.
Προφανώς και τα κόμματα ως «εξαρτήματα» του δημοκρατικού μηχανισμού πρέπει να στηρίζονται ώστε να αποφεύγονται περίεργες και συχνά παράνομες παρεμβάσεις από άλλους παράγοντες.
Ας μην ξεχνάμε πως τα κόμματα ενισχύονται και από τα μέλη τους με συνδρομές αλλά και από τους αξιωματούχους τους, που δίνουν ένα μέρος των μισθών τους υπέρ του κόμματος.
Παρόλα αυτά δεν έχει βρεθεί τρόπος να αποτραπούν χορηγίες και χρηματοδοτήσεις από επιχειρηματικούς και οικονομικούς παράγοντες, οι οποίοι λίγο νοιάζονται και για την λειτουργία των κομμάτων και για την επίδραση τους στην δημοκρατία.
Όταν ένας επιχειρηματίας μοιράζει χρήματα σε όλα τα κόμματα, δεν το κάνει από αίσθημα «συμπόνιας» ούτε γιατί συμφωνεί με τις πολιτικές θέσεις όλων. Λογικά, αναμένει κάποιο αντάλλαγμα και αυτό μπορεί να είναι μια ευνοϊκή νομοθετική ρύθμιση, η άσκηση πίεσης για να αποφευχθεί κάποιου είδους έλεγχος κλπ
Από την άλλη, η χορηγία που παρέχεται από το κράτος στα κόμματα, δεν μπορεί να παρέχεται χωρίς ουσιαστικό έλεγχο που να αποτρέπει την εργοδότηση φίλων και γνωστών ως συνεργατών ή έμμισθων στελεχών.
Είναι κοινό μυστικό πως, όλα τα κόμματα εργοδοτούν ανθρώπους που έχουν φιλική ή συγγενική σχέση με στελέχη τους, καλλιεργώντας έτσι μια στρατιά ανεπάγγελτων προνομιούχων.
Δυστυχώς αυτή η πρακτική αδικεί ανθρώπους με προσόντα που εργάζονται στα κόμματα παράγοντας πολιτική και ασκώντας πραγματικά τον ρόλο για τον οποίο εργοδοτούνται.
Η κρατική χορηγία είναι απαραίτητη, αλλά απαραίτητο είναι και το σφράγισμα σε κάθε «παραθυράκι» που χρησιμοποιείται για να γεμίζουν ταμεία και να τα μετατρέπουν σε βολέματα ή σε προώθηση μέσα από ηλεκτρονικές πλατφόρμες που δεν μπορούν να ελεγχθούν.
Την στιγμή που όλοι κόπτονται για τους συμπολίτες μας, που παλεύουν με νύχια και με δόντια να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις της καθημερινότητας, τα κόμματα και το κράτος, οφείλουν – αν μη τι άλλο – περισσότερη και ουσιαστική διαφάνεια.
Η δημοκρατία έχει οικονομικό κόστος, αλλά αυτό το κόστος θα πρέπει να έχει αντίκρισμα. Όταν η παραγωγή πολιτικής είναι σχεδόν μηδενική, τότε σημαίνει πως τα χρήματα των πολιτών δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε.
Εκ του αποτελέσματος τα χρήματα που διατίθενται στα κόμματα (και μιλάμε για εκατομμύρια) πέφτουν σε μια μαύρη τρύπα. Γίνονται μισθοί, βολέματα και διαφημίσεις για μια μικρή ομάδα προνομιούχων.