Του Πατριάρχη
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό και το μέγεθος και την γεωστρατηγική θέση της χώρας του, με προφανή στόχο να κερδίσει, ό,τι μπορεί να κερδίσει.
Ωστόσο, οι επιλογές της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, δεν μπορούν παρά να αποκαλύπτουν το εύρος της αναξιοπιστίας της είτε ως συμμάχου είτε ως εχθρού.
Ο Ταγίπ Ερντογάν, μόλις χθες δήλωσε πως η χώρα του δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία και τάσσεται υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος, που δεν εφάρμοσε τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία για την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και βοήθησε την Ρωσία να τις παρακάμψει.
Ο Ταγίπ Ερντογάν συνομίλησε με τον Ντόναλντ Τραμπ και δήλωσε πως θεωρεί σωστή την πολιτική του για την Ουκρανία και τάσσεται στο πλευρό των ΗΠΑ.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ζήτησε να πάρει μέρος στην προσπάθεια των κρατών της Ευρώπης για αμυντική απεξάρτηση από τις ΗΠΑ και ενίσχυση της Ουκρανίας
Ο Ταγίπ Ερντογάν συνομιλεί με τον Ζελένσκι και δηλώνει πως καταδικάζει την ρωσική επιθετικότητα και αγοράζει S-400 από τους Ρώσους και ακολουθεί τις ίδιες μεθόδους που ακολουθεί η Ρωσία έναντι των γειτόνων της Τουρκίας.
Ο Ταγίπ Ερντογάν δηλώνει πως δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτά τα τετελεσμένα που δημιουργήθηκαν με τη βία επί του εδάφους ενώ αυτή είναι η δική του απαίτηση για την Κύπρο.
Μέχρι στιγμής το παιχνίδι φαίνεται να του βγαίνει.
Ο Τραμπ τον θεωρεί έξυπνο ηγέτη και μεγάλο σκακιστή, η Ευρώπη τον καλεί σε συνάξεις για την κοινή άμυνα και την στήριξη της Ουκρανίας, η Ουκρανία θέλει την Τουρκία ως εγγυήτρια μετά τον πόλεμο και η Ρωσία κάνει μπίζνες μαζί του ευχαριστώντας τον γιατί η χώρα του έγινε η τρύπα για παράκαμψη των κυρώσεων.
Επίσης στην Συρία κατάφερε να επιβάλλει ένα καθεστώς που το ελέγχει και μετά από δεκαετίες έπεισε τον Οτσαλάν να ζητήσει τερματισμό της ένοπλης αντίστασης από το PKK.
Το μόνο που δεν του έχει βγει είναι η στήριξη των Παλαιστινίων, αλλά δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν αύριο τους εγκαταλείψει, λαμβάνοντας κάποιο αντάλλαγμα σε ένα από τα πεδία που τον ενδιαφέρουν. Μπορεί να είναι το Κυπριακό, μπορεί το Αιγαίο, μπορεί το πρόγραμμα των F-35, μπορεί οι ευρωτουρκικές θέσεις, μπορεί και όλα μαζί.
Υπάρχει όμως και το άλλο ενδεχόμενο. Να γίνει αντιληπτός ο καιροσκοπισμός και η αναξιοπιστία της Τουρκίας και το οικοδόμημα που έστησε ο Ερντογάν να καταρρεύσει.
Ότι κι αν συμβεί τα πράγματα δεν θα μείνουν ως έχουν. Οι ισορροπίες στην περιοχή μας και στον κόσμο αλλάζουν και αν δεν είμαστε μεταξύ αυτών που θα κάτσουν στο τραπέζι ίσως να είμαστε στο μενού που θα μοιραστούν.