Του Πατριάρχη
Μετά τις χθεσινές τοποθετήσεις του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, έναντι της πρότασης των ΗΠΑ για κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να υπάρξει εκεχειρία, γιατί μια τέτοια εξέλιξη δεν βολεύει τη Μόσχα.
Οι προϋποθέσεις που έθεσε ο Πούτιν, ακυρώνουν στην ουσία κάθε προσπάθεια, να σιγήσουν τα όπλα, έστω και για 30 ημέρες, ώστε να δοθεί χρόνος στη διπλωματία να δράσει για να οδηγηθεί η κατάσταση σε μονιμότερες διευθετήσεις.
Τόσο για την χρονικώς περιορισμένη κατάπαυση του πυρός, όσο και για την συμφωνία επίτευξης μόνιμης ειρήνης, την ευθύνη την έχει η Ρωσία και προσφάτως, μέρος αυτής της ευθύνης ανέλαβαν και οι ΗΠΑ, με τους ατυχείς χειρισμούς και τις δηλώσεις Τραμπ.
Αυτό που στην πραγματικότητα παρακολουθούμε, είναι ένα παζάρι διαμελισμού της Ουκρανίας, μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, με πλήρη αδιαφορία για τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι σκοτώνονται και δεινοπαθούν, χωρίς να το έχουν επιλέξει.
Ο πόλεμος θα μπορούσε να λήξει ακόμα και σε 24ώρες, αν ο επιτιθέμενος τερμάτιζε την επίθεση, απέσυρε τα στρατεύματα κατοχής και έμπαινε σε μια ειλικρινή διαπραγμάτευση.
Κάτι τέτοιο όμως αποτελεί ουτοπία, αφού η Ρωσία, επιθυμεί να της αναγνωριστούν ως εδάφη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τα κατεχόμενα εδάφη της Ουκρανίας, αλλά και αυτά που επιθυμεί να προσαρτήσει, αλλά δεν τα έχει καταφέρει μετά από τρία χρόνια πολέμου.
Είναι προφανές πως όχι μόνο ο Ζελένσκι αλλά κανένας Ουκρανός Πρόεδρος δεν θα έβαζε την υπογραφή του σε μια τέτοια συμφωνία, γιατί τότε θα ήταν σαν να πετούσε στο καλάθι των αχρήστων την θυσία εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών και αμάχων. Στο κάτω κάτω ποιος ηγέτης θα έκανε μια παρόμοια κίνηση για την χώρα του.
Στην Κύπρο πέρασαν 50 χρόνια κατοχής και ούτε που θα μπορούσε κάποιος να διανοηθεί ότι θα έβαζε την υπογραφή του για παραχώρηση των κατεχομένων στη Τουρκία.
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα η μόνο προοπτική στον ορίζοντα είναι το πάγωμα της σύγκρουσης και η δημιουργία μιας de facto κατάστασης η οποία θα αποτελεί μόνιμη πηγή σύγκρουσης μέχρι να προκύψει ένας νέος πόλεμος.
Η Ουκρανία αποτελεί διπλωματικό Βατερλό για τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είχε την εντύπωση πως μπορεί να ξεκινάει και να σταματάει οικονομικούς και στρατιωτικούς πολέμους απλώς γιατί είναι ο Ντόναλντ Τραμπ.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας, κατάφερε να βγάλει την Ρωσία από τη γωνιά και να της δώσει πλεονέκτημα, ελπίζοντας σε ένα ναι του Πούτιν, το οποίο δεν ήρθε.
Η εξέλιξη αυτή δικαιώνει την επιλογή της ΕΕ να προχωρήσει σε επανεξοπλισμό των χωρών μελών, βοηθώντας ταυτόχρονα την Ουκρανία, ώστε να δοθεί χρόνος που θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για μια επέκταση της σύγκρουσης σε άλλες χώρες.