Του Πατριάρχη
Ο Ουκρανός Πρόεδρος, μπορεί ως ηθοποιός να μην ονειρεύτηκε ποτέ ότι θα κατακτήσει ένα Όσκαρ από την Αμερικάνικη Ακαδημία Κινηματογράφου, αλλά κατάφερε χθες, να κερδίσει ένα Όσκαρ αξιοπρέπειας, από τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Τζέι Ντι Βάνς μέσα στο Οβάλ Γραφείο.
Η στάση που τήρησε απέναντι στον σχεδόν μαφιόζικο εκβιασμό από την ηγεσία των ΗΠΑ, ήταν στάση που μέχρι σήμερα δεν τόλμησε κανείς να επιδείξει απέναντι στον παγκόσμιο νταή, που από την ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα, έχει απειλήσει όλους τους φίλους και συμμάχους της χώρας του.
Δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν φίλησε το χέρι του Τραμπ ως του νονού που του επιτρέπει να υπάρχει και να αναπνέει και υπερασπίστηκε την αντίσταση του λαού του και τις θυσίες των ανθρώπων που επί τρία χρόνια υπομένουν μια απίστευτη επίθεση.
Αν σκεφτεί κάποιος ότι, ο Ζελένσκι από την πρώτη ημέρα της εισβολής τον Φεβρουάριο του 2022, θα μπορούσε να εγκαταλείψει την χώρα και να κάνει «αντίσταση», από κάποιο θέρετρο στις ΗΠΑ, την Γαλλία ή το Λονδίνο και δεν το έκανε, θα του αναγνώριζε πως διαθέτει θάρρος (για να μην το θέσω διαφορετικά).
Για τρία χρόνια αντέχει να τον αποκαλούν γκέι, ναζί, ναρκομανή, επαίτη, απατεώνα, δολοφόνο κ.α, χωρίς να εγκαταλείψει την χώρα και τους ανθρώπους της, ακόμα και όταν είχε το άλλοθι να το κάνει.
Χθες όμως ήταν η κορυφαία στιγμή του. Βρέθηκε απέναντι σε έναν άνθρωπο, ο οποίος απαιτούσε την συνθηκολόγηση και τη συναίνεση σε καταλήστευση της χώρας του. Αυτό ουσιαστικά ζητούσε ο Τραμπ.
Θα ανέμενε πως θα υπέκυπτε στον εκβιασμό και θα δεχόταν μία συμφωνία με όρους υποτέλειας. Δεν το έκανε.
Άλλωστε τρία χρόνια η Ουκρανία πολεμάει γιατί δεν δέχεται την υποτέλεια στη Ρωσία. Θα ήταν ανήκουστο και ντροπιαστικό, να την δεχθεί χωρίς μάχη και χωρίς αντίσταση, υπό τον εκβιασμό του Τραμπ. Δεν το έκανε.
Δεν φόρτωσε την ευθύνη στους ώμους του λαού, όπως έκαναν άλλοι ηγέτες (μην λέμε ονόματα) αποδεχόμενοι δημοψηφίσματα για να αναδειχθούν ως ήρωες για βροντερά και τρομερά «όχι» που δεν είχαν την τόλμη να τα πουν μόνοι τους.
Ο Ζελένσκι ανέλαβε την ευθύνη, είπε το δικό του όχι και κέρδισε τον σεβασμό όσων αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να ηγείσαι μιας χώρα που πολεμά με μια υπερδύναμη.