Του Πατριάρχη
Το ΕΔΑΔ με την απόφαση του καταδίκασε (για ακόμα μια φορά) την Κυπριακή Δημοκρατία, για τον χειρισμό της υπόθεσης που αφορούσε τον ισχυρισμό νεαρής Βρετανίδας, για βιασμό από νεαρούς Ισραηλινούς, το καλοκαίρι του 2019.
Προφανώς και το ΕΔΑΔ, δεν αποφάνθηκε αν υπήρξε ή όχι βιασμός ή σεξουαλική συνεύρεση με συναίνεση, αλλά διαπίστωσε πως ως κράτος δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε επαγγελματίες που μπορούν να διαχειριστούν τέτοιες υποθέσεις.
Ας μην γελιόμαστε, κάθε καταγγελία για βιασμό που γίνεται στην αστυνομία, αντιμετωπίζεται περίπου ως υπόθεση πιθανής ενοχής του θύματος, το οποίο προκάλεσε κάποιον «βαρύ και ασήκωτο» άντρα, με την κοντή της φούστα, με το βαθύ της ντεκολτέ, με τη φιλική της διάθεση ή ακόμα και με την επιθυμία της για συνεύρεση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούσε να αλλάξει γνώμη.
Το ΕΔΑΔ όμως δεν έστησε στον τοίχο μόνο της αστυνομία της οποίας είναι γνωστή η ανεπάρκεια, αλλά και τους Εισαγγελείς που ανέλαβαν να οδηγήσουν στο δικαστήριο μια 19χρονη, με στόχο να την εξοντώσουν. Γιατί περί αυτού επρόκειτο. Όταν διασύρεις μια νεαρή γυναίκα με τον τρόπο που διασύρθηκε η Βρετανίδα, μόνο με εξόντωση μοιάζει.
Όσο για τον Δικαστή του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, που φαίνεται να είχε προαποφασίσει την καταδίκη, δεν υπάρχουν καν λόγια που να περιγράφουν την ποιότητα του συστήματος απονομής Δικαιοσύνης.
Δεν σκοπεύω να μπω στις λεπτομέρειες αλλά να επισημάνω πως οι αστυνομικοί που χειρίστηκαν την υπόθεση συνεχίζουν να υπηρετούν και κάποιοι πιθανότατα πήραν προαγωγές, το ίδιο και οι εισαγγελείς, όπως και ο Δικαστής. Όλοι αυτοί φέρουν ευθύνες και για την ταλαιπωρία της κοπέλας, αλλά και για τον διασυρμό του κράτους, το οποίο ως είθισται αντί να τους τιμωρεί, τους επιβραβεύει. Το είδαμε και προσφάτως με τις προαγωγές στην Αστυνομία.
Εμείς –όλοι εμείς– θα κληθούμε να πληρώσουμε τις αποζημιώσεις και να το βουλώσουμε, γιατί μπορεί να μας θυμώσει κανένας συνδικαλιστής της αστυνομίας ή κανένας εισαγγελέας, από αυτούς που έχουν πάθει αγκύλωση κουνώντας το δάκτυλο στους πάντες. (Τότε Γεν. Εισαγγελέας ήταν ο Κ. Κληρίδης).
Το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που λειτουργοί του κράτους ενεργούν εκτός πλαισίων. Το κόστος το φορτώνουν στους πολίτες, οι οποίοι και ευθύνη δεν έχουν, αλλά είναι και αυτοί που τους εργοδοτούν.
Εκτός αυτού υπάρχει και κάτι που έχει να κάνει με την ισονομία.
Η 19χρονη Βρετανίδα οδηγήθηκε στο Δικαστήριο και καταδικάστηκε για δημόσια βλάβη, αλλά δεν συνέβη το ίδιο με 16χρονη Ελληνοκύπρια για την οποία γράψαμε πριν λίγες ημέρες ότι κατηγόρησε ψευδώς συμμαθητή της για βιασμό.
Αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι συμπεριφορές σοβαρού κράτους, αλλά πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν η αστυνομία ανέχεται και επιβραβεύει κάθε είδους παρανομία και εξαντλεί την αυστηρότητα της σε μια νεαρή κοπέλα;