Του Πατριάρχη
Οι σημερινές εκλογές στη Γερμανία για ανάδειξη των 630 βουλευτών της Bundestag, είναι κρίσιμες όχι μόνο για την ίδια την χώρα, αλλά και για την ΕΕ και την διατλαντική σχέση με τις ΗΠΑ
Η Γερμανία και η Γαλλία, ακόμα και όταν η Μεγάλη Βρετανία ήταν μέλος της ΕΕ, αποτελούσαν τον κεντρικό άξονα συνοχής της Ευρώπης, κάτι που σήμερα θεωρείται περισσότερο από αναγκαίο.
Όλα δείχνουν πως ο ηγέτης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος CDU, Φρίντριχ Μερτς, θα είναι ο διάδοχος του Σοσιαλδημοκράτη ηγέτη του SPD, Όλαφ Σολτς, επικεφαλής κυβερνητικού συνασπισμού ο οποίος δεν είναι σαφές από ποιους θα αποτελείται. Ξέρουμε όμως πως δεν μετέχουν σε αυτόν οι ακροδεξιοί του AfD, παρά την στήριξη που λαμβάνουν από τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ και ιδιαιτέρως από τον ιδιοκτήτης της πλατφόρμας Χ, Ίλον Μασκ και τον αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς, ο οποίος κατά την πρόσφατη παρουσία του στο Μόναχο κάλεσε σε συνεργασία το CDU με το AfD.
H ηγέτιδα των Εναλλακτικών για την Γερμανία (AfD), Άλις Βάιντελ, έχει αποκλειστεί από κάθε συζήτηση για συμμετοχή στη μελλοντική κυβέρνηση, καθώς όλα τα κόμματα έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να συνεργαστούν μαζί της, λόγω των ακραίων φιλορωσικών και αντιμεταναστευτικών της θέσεων.
Αυτός όμως ο αποκλεισμός δεν αποτρέπει ένα 20% των Γερμανών (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) να επιλέγουν το AfD και να φέρνουν την ακροδεξιά, για πρώτη φορά στην δεύτερη θέση, μετά το CDU (+ το βαυαρικό CSU).
Με ιστορικό δεδομένο, ότι οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του 20ου αιώνα ξεκίνησαν από την Γερμανία, η άνοδος της αντιευρωπαϊκής ακροδεξιάς δημιουργεί ανησυχία. Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, όταν μιλάμε για το AfD δεν μιλάμε για την light εκδοχή της ακροδεξιάς αλλά για ένα σκληρό νεοναζιστικό κόμμα, το οποίο ενισχύθηκε λόγω κυρίως της αντιμεταναστευτικής του ρητορικής.
Ο συνασπισμός που θα δημιουργηθεί μετά τις σημερινές εκλογές, είναι απίθανο (μάλλον αδύνατο) να μην περιλάβει το Σοσιαλδημοκρατικό SPD που κατά τις δημοσκοπήσεις θα καταταχθεί τρίτο με περίπου 16%. Πιθανότατα ο συνασπισμός θα είναι τρικομματικός και θα κληθούν να συμμετέχουν είτε οι Πράσινοι είναι οι Φιλελεύθεροι.
Οι όποιες διεργασίες όμως θα χρειαστούν χρόνο και αυτό στην παρούσα κατάσταση, αποδυναμώνει και την Γερμανία και την ΕΕ.
Ως μοναδικός συνομιλητής της ΕΕ με τις ΗΠΑ, μένει ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ωστόσο είναι επίσης αποδυναμωμένος στο εσωτερικό της Γαλλίας, αισθανόμενος την ανάσα της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, να τον απειλεί.
Με δεδομένη την παρουσία της Τζόρτζια Μελόνι στην ηγεσία της Ιταλίας, το έργο διάβρωσης της ΕΕ από τις ΗΠΑ, φαίνεται ευκολότερο.
Το τέλος της σημερινής ημέρας θα δώσει πολλές απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα, αλλά δεν θα δώσει απαντήσεις σε όλα.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για το μέλλον της ΕΕ καθώς οι «μηχανοδηγοί» της ευρωπαϊκής αμαξοστοιχίας, οδηγούν το τρένο σε ναρκοθετημένες ράγες.