Του Πατριάρχη
Ο Ερσίν Τατάρ σε κάθε ευκαιρία, όταν συναντάει κάποιον εκπρόσωπο του ΟΗΕ, επιδίδεται σε μια ακατάσχετη πολυλογία, πιστεύοντας πως είναι καθηγητής σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Κύπρου. Στην πραγματικότητα δεν ξέρει ούτε καν την μισή ιστορία, αφού ξεκινάει το παραμύθι του από το 1963 και το τελειώνει το 1974.
Χθες, μετά την συνάντηση με την αναπληρώτρια ΓΓ του ΟΗΕ Ροζμαρί Ντι Κάρλο, ακολούθησε μια δήλωση, την οποία είμαι σίγουρος πως την έχω ακούσει και διαβάσει αυτούσια, τουλάχιστον 100 φορές. Τα ίδια και τα ίδια, χωρίς ειρμό, χωρίς στοιχειώδη τεκμηρίωση και χωρίς συναίσθηση της κόπωσης που προκαλεί το αφήγημα του, το οποίο ο ίδιος θεωρεί πολιτική θέση δικαίωσης των σημερινών του απαιτήσεων.
Για να φτάσει όμως στις σημερινές του απαιτήσεις από το 1974 πηγαίνει στο 2004 και μετά στο 2017 για να καταδείξει ότι αυτοί που δεν θέλουν λύση είναι οι Ελληνοκύπριοι και συνεπώς η μόνη οδός ειρηνικής συνύπαρξης είναι η αναγνώριση δύο κρατών… αλλά με ξεχωριστή παρουσία στην ΕΕ!
Και αφού στο μυαλό του θεωρεί δεδομένη την ύπαρξη δύο κρατών με τον ίδιο ως «πρόεδρο» του ενός, αρχίζει να κάνει και μαθήματα διπλωματίας, διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων.
Αποφάνθηκε πως οι συμφωνίες στρατιωτικής και αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και ΗΠΑ, αλλά και αυτές μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Γαλλίας, είναι άκυρες!
Γιατί άκυρες; Γιατί έτσι αποφάσισε ο Τατάρ, ο Φιντάν και ο Ερντογάν.
Λείπει όμως ένα βασικό μέρος από αυτή την ιστορία.
Αυτός που καταγγέλλει την «παρανομία» είναι παράνομος και με βούλα. Μοιάζει με τον κλέφτη που μπαίνει σένα σπίτι και βρίσκει μέσα τον ιδιοκτήτη και τον καταγγέλλει για διάρρηξη!
Κάτι τέτοια έλεγε χθες και στην κυρία Ντι Κάρλο, η οποία είναι έμπειρη διπλωμάτης και πιθανότατα γνώριζε την σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, πριν της κάνει μάθημα ο Ερσίν Τατάρ.
Θα μου πείτε τώρα, τι σχέση έχουν όλα αυτά εδώ που έχουμε φτάσει;
Αν κάποιος συνδέσει τα κομμάτια του παζλ, δεν θα φτιάξει ποτέ το παζλ, γιατί αυτά που κατά καιρούς προβάλλει ο Τατάρ, είναι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι.
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι η λογική, η οποία δυστυχώς έχει εγκαταλείψει πολλούς και από την ελληνοκυπριακή πλευρά, οι οποίοι υιοθετούν τις εισηγήσεις του Τατάρ, επικαλούμενοι ένα άλλο αφήγημα. Ωστόσο στην πολιτική σημασία έχει το αποτέλεσμα και όχι η διαδρομή της σκέψης.
