Του Πατριάρχη
Διερωτώμαι τι ακριβώς περιμένει να επιτευχθεί από την σημερινή επίσκεψη της στη Κύπρο, η Βοηθός ΓΓ του ΟΗΕ Ρόζμαρι Ντι Κάρλο;
Η Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ, προσπάθησε να βρει αυτό το χαμένο έδαφος και δυστυχώς δεν τα κατάφερε, αλλά ούτε η ίδια ούτε ο ΓΓ του ΟΗΕ τόλμησαν να ψελλίσουν ότι η τουρκική πλευρά, βρίσκεται εκτός των πλαισίων που έχει θέσει το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Η προσπάθεια του τετραγωνισμού του κύκλου, μπορεί να ακούγεται ως φιλοδοξία αρκετά ρομαντική, αλλά στην πραγματικότητα, όπως και στη γεωμετρία, είναι αδύνατο να επιτευχθεί.
Αυτό το έργο με τους αξιωματούχους του ΟΗΕ, που επί μισό αιώνα πηγαινοέρχονται μεταξύ ελεύθερων και κατεχόμενων περιοχών, κάνοντας στάσεις σε Αθήνα, Άγκυρα και Λονδίνο, το έχουμε δει πολλές φορές.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορεί να αναμένει κάποιος κάτι θεαματικό από τις επαφές της κυρίας Ντι Κάρλο, η οποία γνωρίζει το Κυπριακό και γνωρίζει το πόσο μακριά βρίσκονται οι δύο πλευρές, για να φιλοδοξεί ότι μπορεί αν γεφυρωθεί το χάσμα.
Όταν δεν μπορέσαμε να καλύψουμε μικρές αποστάσεις, που θα καλύψουμε τώρα την απόσταση;
Η απαίτηση τα τουρκικής πλευράς για λύση δύο κρατών, είναι μια θέση η οποία θα έπρεπε να είχε ωθήσει τον ΟΗΕ, σε αυστηρές συστάσεις και δημόσια καταδίκη της πλευράς που πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων, το κεκτημένο συνομιλιών πέντε δεκαετιών.
Αντί αυτού, όλα δείχνουν ότι επιχειρείται ένας νέος συμβιβασμός, ο οποίος μπορεί να σημαίνει μόνο περαιτέρω απομάκρυνση από το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης, το οποίο έπαψε να είναι συμφωνημένο, μετά το Κράν Μοντανά.
Η άτυπη πολυμερής διάσκεψη που αναμένεται να πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο, χωρίς επάνοδο της τουρκικής πλευράς στο πλαίσιο λύσης, μοιραία θα μετατραπεί σε σύνοδο συζήτησης των τουρκικών απαιτήσεων με ορατό το ενεδεχόμενο να της δοθούν ανταλλάγματα για να λειτουργήσουν ως κίνητρο που θα κρατήσει ζωντανή της διαδικασία.
Το ζητούμενο όμως δεν είναι να μένει στο αναπνευστήρα μια θνησιγενής διαδικασία, αλλά να προχωρήσει σε σημείο που η μόνη επιλογή για όλους θα είναι μια συμφωνία που θα κλείνει την πληγή του 1974.
Δυστυχώς, σήμερα, κανείς δεν πιστεύει πως είμαστε κοντά. Είμαστε πιο μακριά παρά ποτέ, αλλά και πάλι προσπαθούμε να μοιράσουμε την απόσταση ώστε μοιραστούν και οι ευθύνες. Καλώς ήρθατε κα Ντι Κάρλο.
